فاصله ها

شب که میشود کابوس تلخ ندیدنت
به سراغم میاید و
خواب را از چشمان منتظرم فراری میدهد
صبح که میشود کابوس ها گم میشوند  و
رویای خوش همیشه بودنت تا بلندای  
دل بی تابم می پیچد
چیز زیادی نیست
من به سادگی خیالم خوش بین هستم
روزهای زندگیم پر از تکرار است و
من عبور کردم از خودم
بیچاره دل
هنوز کنار جاده به انتظار نشسته است
جاده ها بین ما فاصله انداختند
خیالی نیست
اما من اعتماد ندارم به فاصله ها
هوای سردی دارند  و گاه عذابت میدهند
بیهوده نیست
عادت کرده ام لحظه های دلتنگیم
را خیس ببینم ..
عبدالله خسروی (پسرزاگرس)