غزلِ موجِ شب نما

غزلِ موجِ شب نما

دلمُ دار نزن خـــــــــدای دردِ بی دوا

 سالها مردم تو قبرم بی دل و عشق و صفا

عاشقانه عاشقت بودم و دشمــــن زارِ تو

 درکِ دردم مشکل است بی خانه ماندم بی نوا

طفلکی قلبم سروده مهرِ خوش آیین دهر

چشمِ زخمت رنگ کرده زیور و عطر و نما

خاکریزِ سنگرت من سایبانِ جان و عقل

سینه خیزم در کنارت توی سختی بی وفا

اشکِ چشمم عطشِ تو رفع کرده بارها

سیخِ گرمت آب خورده در گلویم از قفا

مردی و آغوشِ بازم بوسه زد لبهای زخم

در بیابانِ مذلت کاشتی قلبـــــم رها

مردِ احساسم و پیکارِ عدالت جستـه ام

در کلاسِ درس گرمم قهر و غم از دل جدا

از عذابت در زدم درهای شعر وشاعـری

خورده در تورِ جمالم روی موجِ شب نما

جاسم ثعلبی (حسّانی) 10/08/1392