بانوی شعر های غریب دلم

گر چه جوان شكسته ي رنج زمانه ام

آماده مي شوي كه بيايي به خانه ام ؟

آماده مي شوي كه بيايي و سالها

مهمان شوي و خانه كني در ترانه ام ؟

بانوي شعرهاي غريب دلم شوي

مثل پرنده پر بكشي بر كرانه ام

مهمان سفره ي دل آشفته ام شوي

آهسته باز گريه كني روي شانه ام

امشب شبيه شوق قناري به پر زدن

محتاج آسمان تو و آب و دانه ام

يك روز مي رسد كه تو با چادري سفيد

چون نو عروس قصه بيايي به خانه ام