زندانی / غزل پست مدرن

من طرح سئوالی وسوسه انگیزم

 از نبودن یک همراه  لبریزم

در سکوت پنجره ها هر شب من....

آهسته بر خیال کسی می آویزم

با طپش های زمین هم دردم

پشت یک برگ زرد ...  پاییزم

معنی  خسته شدی..؟  را میدانم

غم نخور... از اینجا بر می خیزم

از نگاه بلورینت مشکوکم

همیشه با این نگاه می ریزم   ...!

تو رفتی و همدست خیابان شدی

ومن در کوچه ی بن بستِ پرهیزم

 پشت میله های غمت ...  زندانم

راهی نشانم بده من هم بگریزم  ...!