همه دارایِ خِرَد، لیک خردمندی کو؟!

تا به کی در خَــم ِ ایـن کوچـه ی ناپیـــدایی
جمـع ِ مـا جمـع ؛ ولیکن همه در تنهـایی؟!
خِرَدی را که خدا خـرج بشر کرده، کجاست
که به بی راهــــه فتـــــادیم از این بدرایی؟!
همـــه دارایِ خِـــرَد، لیـــک خردمنـــدی کـو
تا کنـد چـاره ی این معضل و این رسوایی؟!
تا به پشتِ ســرِ خود، نیـــک نگـاهی نکنیم
ره نپوییـــــم بدان مقصــــدِ بی همتـــــــایی
نگــرانم من از ایـن تخـــمِ جداییّ و نفـــــاق
که بپـاشد ز هم این شـوکت و این پاشایی
من اگر با تو و تو با من، همـه با هم باشیـم
می رســد هرکسی آن جـا که کند آقـایی!