ایران سرای امید

ایران من،ای بهترین خاک جهان

 ای مادرم،ای  باوفا  و  مهربان

گهواره نام آواران،ای زادگاه پهلوان

نامت بلند است تا ابد،از نامداری یلان

از  پهلوانان  دلیر ،دارند  از  رستم  نشان

در راه خاکت جان فشان،مانند آن گودرزیان

ای با صلابت،با وقار،مهرت همیشه ماندگار

مانند کوهی کشورم،هستم ز نامت استوار

گر زوری از دشمن رود،بر خاک پاکت مادرم

تا آخرین قطره دهم،خون خود از پا تا سرم

من سربلندم در جهان،بر خود ببالم هر زمان

ایرانی ام،بس خوش نژاد،گویم من این را همچنان

                                                 ببال بر ایرانی بودنت