شعری برای اول مهر ...

کیفم کجاست؟! لنگه ی جوراب پاره هم
 
یک گوشه رفته و کز کرده مثل موش
 
ناخن بلند و پیرهنم پرچروک و آه
 
« این روزِ  اول مهر است عقل و هوش ! »
 
 
مادر ! حواس مرا روزهای پیش
 
شاید کسی وسط خاب برده است
 
از بس امین به سرش زد نیامدن
 
اکرم گریست ! مرا آب برده است 
 
 
بابا ! کجای قصه نشستی که تشنه ام
 
دارای تو انار ندارد و تاب نیست
 
بابا دلم گرفته و نان های زندگی
 
شوراند و خشک و خمیرند و آب نیست
 
 
شب هست و ماه صبوری که پشت ابر
 
هی جُم نمیخورد و تیره مانده است
 
اکرم به گیس سفیدش نگاه کرد
 
چشم امین به کجا خیره مانده است ؟!
 
 
بابا مرا برسان... نه ، خودت برو 
 
خابٍ کثیف ! کودک من عاشقانه رفت
 
کودک ! چه واژه ی پاکی ! خدای من !
 
مهر و ترانه و شور و بهانه رفت .....