قحطِ معنا

من به دنيا آمدم، دنيا نمي آيد به من
مُرده ای بی توبه ، بی دل، بی وصیت، بی کفن  
 
چشم در ما دوخته وقتي عدم در هر قدم
چيست فرق ِ خام بودن، پخته گشتن، سوختن؟
 
هر دو سمتِ ميله ها، چيزي به جز زندان نبود
هر دو سويش باختن بود، اين نبردِ تن به تن
 
با كسي شوخي ندارد مرگ،  ناغافل شبي
مي گذارد بر دلِ ما، حسرتِ عاشق شدن
 
کاش در این  روزگارِ قحطِ معنا، گُل کند
بایزیدی از خراسان ،یا اویسی از قَرَن
 
بوسه و نانم ده و چيزي از ايمانم نپرس
بگذر از تفتيش ِ دين ِ پاره ابري بي وطن
 
كاش بيدارم كند امشب، عدم، از خوابِ شعر
بينِ ما مرزي نمانده جز همين يك پيرهن..