خاطراتِ نپوشیده...

سالهاست
حیران دور تو میچرخم و
هر بار رو به نگاهت سقوط می کنم...
از طعم بوسه های تکراری ،از نگاه کِدِرَت
 شعر می گویم...
بین رفتن های تو و منتظر ماندن های خودم
جای هر دویمان اشک میریزم
و همین حالا که به تنهایی ام خیره مانده ام ...
اما تو به این ساکِ نبسته ام دل خوش نکن ،
که خواهم رفت ...
و رفتن بال می خواهد ، نَه ساکی از لباسهایم
"همین خاطراتِ نپوشیده..."

خواهم رفت
دقیقا از لحظه ی آخرین سقوطم ،
 از آخرین نگاهت...
" در تو دنبال تو، نه
دنبال خودم میگردم
پیدا که شدم ، گمت خواهم کرد...
مثل پروانه ای که برای همیشه
از پیله اش رها میشود ..."

مریـــم

اسفند/1391