برای انسانی که مثلش نیست

غزلم تقدیم به حاجی سید فکری احمدی زاده

برای زحماتی که لااقل من خودم دیدم میکشن و از جونشون مایه میذارن

به نام خدا

حرف بزن درد مرا چاره کن

برگ غم زندگی ام پاره کن

بین صفا و مروه ات مانده ام

طعنه بزن قلب مرا ساره کن

گوشه ی چشمی به من انداز و بعد

باز مرا شهره و آواره کن

با نفست عقل زمن برده ای

قیس جنونم تو دگر باره کن

از سخنت نور خدا سر زده است

حرف بزن درد مرا چاره کن