اخدعین

نَشُد قِسمَتِ هیچ کَس اَخدَعین  
و این اسب سَرکش نَشُد باز زین  
نَزَد بر رِکابَم قلم کارِ هُو 
و با شُعلِه ای جوش زَد بر نِگین  
بِبوسَد مَرا شُعلِه یِ شعر گون
به بالین خورشید آمد زمین
زمینِ تَرک خوردهِ یِ دستِ یار
نه اَشکی نه آبی زِه چشم و جَبین 
نیافتاد یک شاخهِ مریم که من
دلم خوش کُنَم بر همین عابرین
چو سَنگی که از مَعدَنَش قَبر بود
به این سَرگُذشتی که دارم یَقین 
تو هم لُطف کُن قلبِ ما را نَزَن
بِمیرَد بَیان هَم نَگو آفرین

 

پی نوشت: اخدعین دو نقطه زیر دو گوش هر انسان است که جهت حجامت استفاده میشود ولی در شعر من منظور محل بوسه های عاشقانه هست 

منظور از قلب ما را نزن همین قلب قرمز رنگ لایک هست