حصار زمانه

شکست روح لطیفش در اقتدار زمانه
خدای عاطفه گم شد تهِ حصار زمانه

چه زخم ها که نخورد از دلِ حقارت و تبعیض
بر او نشسته غم از رنجِ بی شمار زمانه

نشانِ واژه ی صبراست در هجوم هزار انگ
زن است وفصل وجودش دراعتذار زمانه

نشست زخم قساوت، به بند بندِ وجودش
شکست گوهرِ دنیا به اعتبارِ زمانه

هزار باد مخالف خمیده قامتِ او را
به حبسِ مادرِ خلقت رسید، کار زمانه!

نشسته رنگ غروبی به بی کران نگاهش
نگاه آینه اش تار، در غبار زمانه

نمادِ زندگی است او، خدای عشق ومحبت

که باخت زندگی اش را سرِ قمارِ  زمانه

 

سارا(س.سکوت)

۲۰بهمن۴۰۳