از گور برخاسته

انسانهای بدون سر هم عاشق میشوند 
"طنابی فرو افتاده از کائنات 
برای بدار آویختن پوچیها"
بانویی در باد 
در مزرعه آفتابگردان
دستانش رها چونان پرهای طاووسی سپید
کلبه ای در دوردستها در تب عشق میسوزد
بگو جهان را برای دیدگانت چگونه بیارایم 
تا بهنگام عشقبازی روحمان در یکدگر حل شود
من هر شب در لب پنجره خیال
خدایگان تمام باورها را سوگند میدهم
که مرا پیش از تو بمیرانند