فریادِ تنهایی

رفتی ‌که ویران تر شود دنیای این شاعر
خاموش باشد بعد تو رویای این شاعر

هر شب غزل‌هایم پر از فریادِ تنهایی‌ست
اندوه دارد تا سحر شب‌های این شاعر

از من جوانی را گرفتی با غمت ای عشق
بی عطرِ جانت پیر شد سیمای این شاعر

سَر می‌دهم بعد از تو دائم ناله‌ی غم را
افسوس دارد روز و شب آوای این شاعر

در سینه‌ی غمگین من امواجِ دلتنگی‌ست
رفتی که طوفانی شود دریای این شاعر


شاعر: مهدی ملکی الف