دربهاران

در  بهاران   ‌که    ‌ابر‌      میبا رید
باغبان    ‌از    ‌جناب    ‌آب‌   شنید
ریشه ‌را چون‌ ‌فدای‌  شاخه  ‌کنی
غالبا"   میوه‌ای   ‌نخواهی‌   چید
ریشه‌ها  گرچه‌  خفته‌ در  خاکند
ازهمین‌خاک‌میشودبه‌‌عرش‌رسید
پیرما گفت‌خاک‌مهد پرواز  است
این ‌ندارا چه‌خوب‌  گرفت  ‌شهید
ا‌ی‌دل‌آغوش ‌پیله‌ جای‌تو  نیست
بایداین‌   پیله‌را  شکست ‌و  پرید
لحظه‌ها  گرچه‌  سخت  ‌میگذرند
میثما دور   نیست‌  صبح  ‌امید
میثم(مجید‌بهلول)