همنشین گل هایم واژه در بغل دارم
باضیافتی ساده یک سبد غزل دارم
بر نهالِ احساسم شوقِ عاشقی رویید
در شکوهِ این رویا دُرّ بی بدل دارم
چکه چکه گلواژه بر گلوی گل جاری
در گیاه هر واژه شهد پر عسل دارم
لحظه های غمشادی در تنورِ دل دارم
این وجودِ پَرورده هدیه از ازل دارم
ساز تارِ گیتارم در غزل غزل جوشید
پا به پای هر واژه فاعلن فعل دارم
همصدای با باران در کویرِ لب تشنه
بر زلالِ احساسم علت العلل دارم
تا شراب لبهایش جرعه جرعه نوشیدم
نئشِ بیغش و مستم شعر مبتذل دارم
پنجه های سرمستم بر تراش گلگونش
در خیال خود آری شوق بی محل دارم
در حریمِ روح و دل فلسفه نمی دانم
در فضای بی منطق با همه جدل دارم
لایه های احساسم سمتِ شیب بحرانی
در زمین لرزنده شیب یک گسل دارم
اشتیاق سوزانی می چکد ز چشمانم
در کلاسِ دلتنگی بحر در رمل دارم
من گذشته آب از سر گرگِ پیرِ بارانم
داده ام به دریا دل ذهنِ پر مثل دارم
"بسم ربک الاعلی" ذکر پاک سبحان است
من ولی به این آیه پند بی عمل دارم
گلشنی خزان دیده در بهار پاییزم
با سکوت طوفانی در دلم خلل دارم
#سید راشد سید زاده
بسیار زیبا و جذاب بود..
فقط یه چیزکی..🙈
بیت یازدهم مصرع دوم ..رتبه اول کمی خوانش رو با سکته مواجه کرده.. چون روی اول ما تشدید داریم.. و اصولا او ول خونده میشه.. نه اَ وَل.. اینطور نیست؟..
ولی نمیدونم از چه اختیاری استفاده کردید.. اگه میشه در موردش برام بگید..🙈
اما هر اختیاری هم باشه.. بنظرم خوش ننشسته..🙈
خیلی مرسی که اینهمه انتقادپذیرید..
درود بر شما