کلمات مقدس...
چــون‌کــه آدم از بــهــشـت آمد زمين-
خـــوي او بـــا خـاک دنـيـا شد عجين-
از فـــراق حــضـرت حــق شد ملـول
بـر گـنـاه خــود ز جــان و دل خجول
اربــعــيــنْ‌سـالـي بـه زاري‌ها نشست
دائـمـاً شــرمــنــده بــودش از الـسـت
گــريـــه‌ها مــي‌کـرد او از هـجـر يار
نـالـه‌اش هـفـت آسـمـان را هــم دچـار
خــواب را فُـرقـت ز کف بربوده بود
هـمـچـنــان زاري، گــره نگشوده بود
در عــجــــب بــــودنــــد از زاري او
جــمــلــگـي افــلاک هــم در گفت‌وگو
عــاقـبـت شـد حـاصـل آن لطف کريم
مـي‌نـمـانـدش سـعي و کوشش‌ها عقيم
حـــق فــرستـاد آن ملک وان دلـگشـا
جــبــرئــيــل آن آيـــت وحـــي خــــدا
*****
مــژده ده اي آدم اي جــَـدُ الـــبـــشــر
لـُــطـْـفُ حَــقِّ بــِالْــکَــرَم قــَدْ اِنـْتـَشَر
ايــــزد مـــنـــان بـــگــفـتـا شـاد بـاش
از گــلايــه، از ســرشــک آزاد بـاش
اشـــک را از ديــده‌هــايــت پـاک کن
شـــور و مـسـتي را تو بر افلاک کن
بـيـش از ايـن بـا نـالـه‌هـاي سوزناک
هين! مکن اين سينه‌ات را چاک‌چاک
صـيـقـلي ده جـان خود را چون پري
دامــنــت از گــريــه‌زاري کــن بري
ايــن گـره‌هـا از جــبـيـنـت بــاز کــن
ســـاز دل را بــا نـــوايــش ساز کــن
ســر بـــه بــالا گـيـر، از دل کن دعا
تــا بــبــخــشــايـــد ســتــم‌هـا را خـدا
*****
گــفــت آدم: مـــن دعـــاهــا کــرده‌ام!
عــذرهــا مــن پــيــش حــق آورده‌ام!
اربـــعــيـــن‌ْسـالـي به زاري‌ها گذشت
دائــــمــــا در اشـــک‌بــاري‌ها گذشت
پــس چــرا ســودي نــبــخـشيـده مرا؟
گـوئـي اکـنـون حق بــبــخـشيـده مرا؟!
*****
گــفــت جــبــرائـيــلِ پــاکيزه سرشت
ســرنــوشـتـت را خدا اين‌گون نوشت
گـر چـه در ايـن سـال‌هـاي اضطـرار
گـريـه‌هـا کـردي تــو بـي حـد و‌شمـار
لــيــک آداب دعــــا در دسـت اوسـت
راز هــر آشــفـتگي در شست اوسـت
ايــن چــهــل‌ســالي که کردي گريه‌ها
نــالــه‌هــا و اشــک‌هــا و مــويــه‌هـا؛
لــطـــف خـود را شـامـلـت کرده خدا
پــرده‌هــا بـــرداشــت از رمــز دعــا
پــرده از چـــشـــمـــان تــو بـرداشتـه
نـــام‌هــــاي اولـــيـــاء افـــراشــــتـــه
*****
نَک نـگـاهـي کـن بـه سـاق عـرش او
راز آداب دعــــا کـــن جـــســت‌وجــو
آن اســـــامــــي مـــبــــارک را بـبـين
هــــست عرش حضرت حق را نگين
راه حــــل مـشـکـلـت بـا ايـن دعاست
ايـــن دعـــا غير از دعـاهاي خداست
بــعـــد مـــن ايــن ذکـر را تکرار کن
بـر گـشـايـش‌هـا ز غـــم اســـرار کن
*****
ذکــر حـق را بـا "حـمـيـد" آغـاز کرد
بــا "مـحـمـد" ذکـــر را هــم‌سـاز کرد
بـــنـــد بــــعــــدي از دعــا عـالي بوَد
حـــامـــي ذکـــر"عـلـي"، "عالي" بوَد
ذکـــر يـــا فـــاطـــر بـــحـق "فاطمه"
مــــي‌نـــبـــاشــد ذکــر حـق را خاتمه
ذکــر يــا "مــحــسـن" نباشد ذکر تام-
جــز بـــه هــمــراه "حسن" خيرالانام
اي کــه احـسـانـت قـديم است از قديم
بـا "حسين" هست آن صراط المستقيم
*****
چــون‌کــه آدم بـــنـــد آخــر را شـنـيـد
حـــالـــت بـغـضـي عـجـيـب آمـد پديد
بــنــد آخــر بــنـــدْ از بــنـــدش گشود
سيل اشک از چشم او شد همچو رود
گــفـــت آدم اي امـــيـــن وحـــي رب
حــالـــتــم را گـو چرا شد مضطرب؟
اشـــک از چــشــمــان مـن لـبريز شد
قــلــب مــن از گـریه حــزن‌انگيز شد
بــا "حسـين" آمد غمي سنگين به جان
گـــوئــــيـــا افـــلاک هــم انــدر فغان
*****
در جـــوابـــش آن نـــکــو وحي امين
نـــکـــتـــه‌اي را گــفت با قلبي حزين
بــي‌جــهــت نـبـْود غــمـت از ذکـر او
گــويــمــت اســرار آن را مــو به مـو
ايــن حــســيــن فــاطـمه، جان رسول
مــيــوه‌ي عــمــر علي هـست و بتول
گــفــت پـيغمبر: حسين جان من است
نــور چــشــم و مــاه تـابـان من است
لــيـــک نــاپـــاکـــان ز بـعد مصطفي
نــازنــيــن رأسـش بــبـرنــد از قــفــا
قــطـــره آبـي مـي‌کــنــنــد از او دريغ
نــوک نـيــزه مــي‌رود ســـر بـي‌دريغ
يـک بـه يـک يــاران او پــرپــر شوند
بــعـــد رزمــي آتــشــيـن بي‌سر شوند
اهــل او را مــي‌بَـرد دشـمـن بـه شـام
اي خــدا مـنـزل بـه مـنـزل تــشـنه‌کام!
*****
چــون‌کــه آدم ايــن سـتـم‌هــا را شنيـد
لــرزشـي افــتــاد بـر جـانـش چـو بيد
هــمــچو مادر در عزاي طفل خويش
گــريــه‌هـا سـر داد دلْ شد ريشْ‌ريش
*****
اي شــهــيــد اي آبــروي عـــالــمـيـن
دســت ما را گـيـر در عُـقـبي؛ حسين!
کــن نـظـر بـر حــال شـيـدا اي عزیز
پــاک کـن پرونده‌اش را اي عزیز...
فَتَلَقي آدَمُ مِنْ رَبِّه كَلماتً فتابَ عَليهِ اِنَّه هو التَّوابُ الرّحيمْ (بقره /37)
الهی یا حمید بحق محمد ؛ یا عالی بحق علی ؛ یا فاطر بحق فاطمه ؛ یا محسن بحق الحسن ؛ یا قدیم الاحسان بحق الحسین "صلوات الله علیهم اجمعين"
شاعر درخواست نقد دارد
ارسال پیام خصوصی
زیب
محمد شریف صادقی
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
یاسر قادری 
