هجر

شبی از بغض و تنهایی
به عکس تو پناه بردم
نگه کردم به چشمانت
غمی خفته میانِ مردمک هایت
تو هم غمگینی از این هجر؟
اگر بامن هم دردی
بخوان بامن،بخوان بامن
که شاید یک شبِ پاییزی سرد
منم خفتم میانِ بسترِ مرگ
به جای خالیت یک دم نظر کردن
مبرا می کند من را
از این دنیای بی پروا
تهی باشم زِ هر احساس
تهی باشم زِ آرامش
دمی باتو نشستن را
دلم می خواهد از دنیا...