چهار غزل و یک رباعی

چهار غزل و یک رباعی از مهدی ملکی الف همراه با عنوان


قلب پر عشق

این شاعر دیوانه می‌میرد برایت
عاشق‌تر از پروانه می‌میرد برایت

ای عشق! هرگز شک نکن این مردِ عاشق
با عطر تو در خانه می‌میرد برایت

لیلای زیبایم تویی در قصه‌ی عشق
مجنونِ این افسانه می‌میرد برایت

عشقت برایم تا ابد همچون شراب است
هر شب دلم مستانه می‌میرد برایت

احساس کن در قلب پر عشقم جنون را
این شاعر دیوانه می‌میرد برایت


عاشق و دیوانه

قلب من تا به ابد عاشق و دیوانه‌ی توست
به خداوند قسم در دل من خانه‌ی توست

کاش بوسیدنِ لب‌های تو سهمم بشود
حسرتم بار دگر بوسه‌ی جانانه‌ی توست

همچو مجنون شده‌ام بس که تو لیلای منی
دلِ من عاشق این قصه و افسانه‌ی توست

باز لبخندِ پر از عشق تو را می‌خواهم
این دلم عاشق آن خنده‌ی مستانه‌ی توست

چه کنم یکسره اطراف تو سرمستی را
شمع من باش که دلدار تو پروانه‌ی توست

تکیه کن بر دل این عاشق و شیدا ای عشق
شانه‌ام امن‌ترین قسمت کاشانه‌ی توست


سوختن

امشب به یادت بار دیگر جان من سوخت
در حسرتت کاشانه‌ی ویران من سوخت

آواره‌ام در کوچه‌ها بی شانه‌هایت
در سوگ عشقت قلب سرگردان من سوخت

رفتی که از من شور و مستی را بگیری
زیبای من! صحرای بی باران من سوخت

تا کی بسوزد سینه‌ام با داغ عشقت
ای عشق! دائم قلب بی درمان من سوخت

بعد از تو آرامش ندارد تار و پودم
امشب به یادت بار دیگر جان من سوخت


مداوای تو

باش تا عاشق و شیدای تو باشم ای عشق
روز و شب محو تماشای تو باشم ای عشق

کاش بسیار کنی مستیِ این شاعر را
آمدم مستِ نفس‌های تو باشم ای عشق

باز در وصف تو یک مرتبه مدهوش شدم
باش تا شاعر سیمای تو باشم ای عشق

شک نکن پیش تو مجنون شده‌ام بار دگر
تا خودم قصه‌ی زیبای تو باشم ای عشق

کاش می‌شد که پناهت بشود شانه‌ی من
دوست دارم که مداوای تو باشم ای عشق


زاده‌ی آذر ماه

من شاعر دلداده‌ی آذر ماهم
شیدا شده از باده‌ی آذر ماهم

پاییز برای من پر از سرمستی‌ست
پر شور ترین زاده‌ی آذر ماهم