سروش نیمایی

ما اهل حالیم
ما، مست صبح خرّم عید وصالیم
پس مشکلی نیست
وقتی از این شادی، بنالیم و ببالیم
دنیای مستان
خیلی قشنگ است.

پ. ن
سروده ی بالا، آمیخته ای از شعر سروش و شعر نو نیمایی است که می توان آن را  سروش نیمایی نامید.
سروش نیمایی را می توان زیرشاخه ای از شعر سروش با گرایش نیمایی دانست. شباهت این نوع از سروش به شعر نو نیمایی به دلیل شیوه ی وزن پردازی نیمایی در آن است  برخلاف بیش تر سروش های دیگر که از نظر وزنی، برخی برطبق عروض رسمی، برخی با وزن پردازی پیشرو و برخی مانند شعر سپید سروده شده اند.
این خود از دلایل انعطاف‌پذیری و در نتیجه، گستردگی گونه ی شعری سروش است.