من و سهراب

سهراب جان
  گفته بودی قایقی خواهی ساخت
  خواهی انداخت به آب
  دور خواهی شد از این خاک غریب
  قایقت جا دارد؟
  من هم اینجا در زمین دلتنگم
  من هم اینجا حس غربت دارم
  من هم از اهل زمین دلگیرم
  من هم اینجا در زمین
  خسته ام
  مجروحم
  خواهم آمد به همان شهر
  پشت آن دریاها
  پیش آن پنجره ها
  به همان شهر که در آن
《 وسعت خورشید به اندازه چشمان سحر خیزان است》
  به همان شهر که در آن 
《شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند》
  پشت آن دریاها