تازه وارد دوست داشتنی

به یمن مهر تو گشتم اگر چه مرغ هوا
من آدمم که به خاکت فتاده ام حوا

اگر چه منزوی ام درهزار لای خودم
رها کن این من تن خسته را از این تنها

چه خوب در دل رویا هبوط را بلدی
چه خوب میکشی این حبس را به سوی رها

ببین چگونه درون خودم شکسته شدم
شکسته های مرا جمع کن خودت با پا

چقدر مثل نفس لازمی برای تنم
چقدر ژرف و عمیقی به وسعت دریا

میان ذهن پریشانم آمدی آرام
چه زود در بغل خاطرم گرفتی جا