بیت شاعر

 

 

آشیان می سازم از شوق نگاهت در گذار

تا بر آری مرده دل را از دل تنگ مـــــــزار

 

در خراب آباد من عمــــــــران و آبادی نبود

ساختم آن خانه با امید و صبــــر و انتڟار

 

گفته بودم با دل درد آشنایم بارهـــــــــــــا

میرسد روزی که گیری آن صنم را در کنار

 

اینک ای آرام جان این خانــه اینهم عاشقت

با سری مملو ز سودا و دلــــــــــــی امیدوار

 

می کنم جان و جهانم را فـــــدای ماندنت

تا شوی در خانه ام تا روز آخـــــر ماندگار

 

با ملات از عشق و خشت جان بنایش کرده ام

هم به نامت کرده ام ، آجر بر آجــــــــر استوار

 

اینچنین شاعــــــــر بنای کلبهء عشقت نهاد

تا بخوانی در میانش نغمهء سبز بهــــــــــار

 

از لبانت شهد ریزی در دل گلواڗه هــــــــــا

تا هم آوازت قناری گردد و خیل هــَـــــزار

 

پایکوبان واڗه گردد در میان هـــــــــر غزل

بیت در رقص آید و مصـرع شود آیینه دار

 

چون خرامی با لباس تور ، در شعـری سپید

می کنی خونین دل هر شاعــــر سنت شعار

 

هر کجا بیتی ز راضــــی بود آبادی ز توست

شعر شیرینش بود از شهد کامت وامــــــدار.

 

       سیدرضاموسوی راضی

غزل در بحر ؛ رمل مثمن محذوف

 

پ.ن.  با درود به پیشگاه شما عزیزان همراه.

   دکلمه ایی که از این غزل به سمع رسید توسط سرکار خانم شهرزاد انجام شده است و چون ایشان ساکن انگلستان می باشند قطعا با مشکلاتی در ایجاد ارتباط و ارسال داشتیم و بدیهیست چنانچه این دسترسیها نزدیکتر بودند در رفع برخی مشکلات دستمان بازتر بود. بهر روی امیدوارم از این غزل و دکلمهء تقدیمی لذت برده باشید. ارادتمند و خدمتگزارتان ، سیدرضاموسوی (راضی)