کودکی

خوب به یاد دارم

در کودکی برای عروسک هایم آرزوی خوشبختی می کردم.

هر از گاهی برایشان قصه ی عشق را می خواندم. 

آرزوهای نا گفته ام را 
با چشم هایشان در میان می گذاشتم. 
و هر روز برای خودم ..
نقاشی زیبایی از
افسانه ی لبخند خورشید می کشیدم.
در برگ برگ زندگی 
یکباره 
به صفحه ی پاییز رسیدم،
شادی هایم
در سکوت بغض شان را بلعیدند
غول تنهایی لحظه هایم را به آغوش کشید 
و به چشم دیدم 
آرزوهایم حریف دردهایم نشدند و یکی یکی مُردند.
اما امروز من 
به قوت تپش قلب بی گناهم
ایمان از یاد رفته در باورم را 
با عشق خدا احیا می کنم .

زهرا_عابدی (دختر_پاییز )