نگاه سرد

و نگاه سرد و تکراری                   که چه دنیای پوچ و بی باری
به کدام گناه میدهم تاوان ؟                به همین گناه بی کاری ؟
من که سال ها جنگیدم                    به امید روز بی زاری
ولی امروز بر جهان دیدم                که شدم غرقه بیماری
و که میداند این دل                      که چه میکشد ز بیداری
که ترحم نیاز شد بر این                دل بی قرار ، مقداری
رسم دنیا این است صامد ، که اگر دل داری ، فکر در سر داری
بی گمان هیچ زمان نشوی قهاری

صامد