باینری

درود بزرگوار
بسیار زیبا و مبین مشکلات جامعه بود
دستمریزاد

سلام و درود

رئالی تلخ و دردناک

درود .
با اینکه شعر غمگین بود .
اما صدایی پُر انرژی داشتید.

تشکر

بسیار زیبا و موثر به بیان مشکلات و دغدغه ها پرداختید...
قلمتان جاوید

بسیار زیبا قلم زدید جناب
مانا باشید به عشق

با سلام و عرض ادب
درود بر شما بزرگوار
قلم تان در اوج

اثری ارزشمند
درود بر شما

سلام و درود
سروده زیبایی خواندم مشحون از احساس
برقرار باشید و مانا جناب سالاریان عزیز و بزرگوار

سلام و احترام
زیبا بود
درودتان

سلام بزرگوار بسیار
زیبا نقش. کردین جهان ما
درود بر شما

🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸
🌸🌸
🌸

درود و عرض ادب شاعر گرانقدر، بسیار زیبا و روان سرودید

درود برشما

سلام و درود، خدا قوت
و ای کاش قدری امیدوارانه تر. ...
لطفاً مکتب ادبی نورگرایی را نیز مطالعه بفرمایید

سلام بسیار زیبا و هنرمندانه بود. در مورد محتوایش فرصت برای گفتگو فراوان است. وقتی داشتم این کلمات را تایپ می کردم آخرین نتیجه گیری سروده ات با صوت زیبایت در گوشم طنین انداخت. که « . . . نسل ما بیخودیست . . . ». تا حدودی با شوخی و خنده مطلبی را برایت می گویم که امیدوارم ناراحت نشوی بلکه بخندی. عزیز دلم من جای پدر بزرگ شما هستم اما به چیزی در مورد نسل در مورد عموم انسان ها معتقد نیستم. در مورد یک فامیل کاملا با معنی است اما در مورد همه انسان ها نه. چون مبداء و نهایت ثابتی برای همه می طلبد که وجود ندارد. اما بلی هر کس نسبت به پدر خودش یک نسل یا ( generation ) جدیدی به حساب می آید و البته با خواهران و برادران خودش هم نسل به حساب می آید. این کلیشۀ نسل که در چند دهۀ گذشته بر سر زبان ها افتاده است دارای اعتبار علمی درستی نیست. که تازه ما مقایسه کنیم که کدام نسل چه سرنوشت یا سر گذشتی داشته است. اما همین قدر می دانم که هر چقدر از گذشته به آینده طی مسیر کرده ایم موقعیت ، احترام، و منزلت زنان و فرزندان در جامعه و داخل خانواده افزایش یافته است. ریشۀ بیشتر این گله مندی های کلیشه ای و در نازپروردگی همین فرزندان در داخل خانواده و اجتماع ناشی می شود. قصد من مخالفت با مطالبه گری شما و زن ها نیست اما داوری های نادرست اگر عمومیت یابد مخرب است. شما در کنار فضای مجازی و مضرات حاشیه ای آن می توانید به برجسته سازی دستاوردهای عظیم و راحتی بخش بشر و با مساعی و مجاهدت دانشمندان و اندیشمندان توجه کنید. اگر ما طالب دانش و معرفت و هنر و اخلاق باشیم با اندک زحمتی می توانیم به منابع عظیمی از کتاب ها، ویدئوها و فیلم ها و سخنرانی ها و . . . دسترسی پیدا کنیم. اگر ما سرمان درکوچه وخیابان و قطار مترو و ایستگاه اتوبوس گرم ایسناگرام و تبلیغات و بازی ها و سرگرمی های عمر بر باد ده در این فضاهاست باید از خودمان گله مند باشیم تا زمانه. این ها را نوشتم چون جوانید و برنا و پوینده و با اینهمه دوستدارانی که دارید. خودم را آماده پاسخ های تند مجازی و واقعی نموده ام اما واقعا به این کلمات معتقدم. من از روزگارانی برایت خاطره دارم که برای آموختن دو کلمه الف و باء مجبور بودیم تا بالای زانو در برف و یخ بلولیم و به مدرسه برویم و چوب و ترکه بخوریم و گوش هایمان از فرط سرما مثل کباب سرخ شود. باورت می شود سی درجه زیر صفر؟ یا وقتی ما جوانتر بودیم و معلم، بچه های روستایی مجبور بودند ده به ده پای پیاده بیایند تا نوشتن اسم خودشان را یاد بگیرند. قدر این این همه نعمات را در سرتاسر جهان نه فقط ایران بدانید. اگر ما راه استفاده از این امکانات را فرا نگرفته ایم و چنین روحیه ای پیدا نکرده ایم باید از خودمان گله مند باشیم و آنرا تقصیر سرنوشت نسل های موهوم نکنیم.

درود و عرض ادب
قلمتان سبز

درود
ما نسلی که آتشدان تاریخ هستیم
صندوقچه خاطراتمان را بسوزانیم؟