سروش شالیزار

درودتان .
شعر زیبایی بود از شما.
بوی شالیزار
جوی شالیزار
وضوی شالیزار
که در خط اول به شاعر شدن از بو و رایحه شالیزار استفاده شده
که واقعا هر شخصی وادار به شاعر شدن می‌دارد
در خط دوم
مرغان شالیزار هستند و با رقص خودشان در شالیزار و آوازهایی که می‌خوانند
حال و هوایی زیبا به این منظره می‌دهند
و در خط آخر
نماز شکر بجای آوردن و وضو گرفتن در این همه زیبایی
نشان دهنده است که مخلوق ......شاعر ...... قدر خدای خیش دانسته و
ادای ....ادب و احترام می‌کند
درود بر شاعر قلمتان ناب

درود بزرگوار
بسیار زیبا و دلنشین بود
موفق باشید

سلام استاد ارجمند

اینبار سریع سرودید انگار و بسیار به قافیه اندیشیدید و محتوا برایم چندان رسا نبود البته یقیناً که نظری شخصی است و بس.

واژه گزینی ها به نظرم میشد بهتر باشد.

شالیزار ( جوی) ندارد که . بلکه ضرورت قافیه ایجاب نموده

(وضوی شالیزار) استعاره مکنیه ی بدیع و قشنگی است مرحبا

و جمله ی پایانی (سروش نواختن) ارتباط این جمله با مصاریع قبلی را متوجه نشدم .


سلامت باشید و شاد

درود های فراوان جناب رضاپور استاد و ادیب فرزانه وبزرگوار
بسیار زیبا ودلنشین
قلمتان مانا
مسرور ومستدام
🌷🌷🌷

سلام و احترام سروش سرای عزیز
بسیار زیبا قلم زدید
درودتان

سلام و درود بر شما
زیبا بود و آهنگین

درود بزرگوار
زیباست

سلام ها، درودها و عرض ادب و احترام،
بزرگواران

سلام و درود و سپاس از لطف نظر شما،
خانم حسین زاده (کوهواره) گرامی

گمان نمی کنم.
منظور از جوی شالیزار، باریکه ی آبی است که در قسمت هایی از شالیزار، روان است.
من کشاورز نیستم اما اهل مازندران ام
و شالیزار، بسیار دیده ام.
در لَخت پایانی، شاید مشکل به دلیل نو بودن سروش باشد و این که هنوز چندان جا نیافتاده و شاید هم نظر شما مناسبت تر باشد.
به هرحال، سعی کردم روان بسرایم.
شاید این اتفاق نیافتاده باشد.
باز هم سپاس

درود بر شما جناب رضاپور
زیبا و دلنشین بود
من گیلانهِ شینم و بیشتر دورانه کودکیه بیجارِ درون پیلا ببوستم و اشاراتی که بوکودید به شالیزار مره خیلی جالب بو و زیبا

باسلام موفق و موید و منصور باشی