پست های وبلاگ

درود استادبزرگوار
نمیدونم شاید درست مطلب رو متوجه نشدم ولی با فحاشی و تهمت زدن همیشه مخالف بودم و هستم من معمولا پست های وبلاگ رو بیشتر اهمیت میدم تا اشعار دوستان چون گاهی اشعار بی محتوایی رو مطالعه کردم که اگه من حای مخاطب خاص اون شاعر بودم حتما باهاش برخورد فیزیکی داشتم .چون بعضی اساتید درخواست کردند موضوعات سیاسی رو قلم بگیریم و سرمان را ببریم داخل همان غزل خودمان .همان عشق و عاشقی و لیلی و مجنون ولی ازینها ابی گرم نمیشود برای زخمهایی که بر تن مردممان نشسته ما رسالت داریم حقیقت را بگوییم ما شاعران درباری نیستیم که در مدح دروغ بسراییم و جیب پر کنیم .جیبهایمان خالی است از سکه های دروغ الوده از عشقهای شهوت الوده از نگاه های هوس الوده ما با شعر غسل دادیم روحمان را .
دلمان میخواهد از گل و بلبل بنویسیم دلمان میخواهد بنویسیم از عشق و محبت ولی زخمها نمیگذارند و این مشکلات چون زنجیر سلسله وار به هم متصلند از اقتصاد بگیر تا اجتماع تد سیاست تا دین تا ما تا مایی که این دنیا را کنار هم ساختیم.
کاش میشد حافظ بودیم یکسره می معنوی مینوشیدیم و شاخه نبات را به کنار داشتیم و خیام بودیم شاید حتی خوب بود فردوسی بودیم ولی این که هستیم نبودیم.اینکه درد بکشیم از درد هموطنمان و هر روز خون بگرییم .کاش

سپاس خانم جلیلی کاملا فرمایش شما درست هست
این تریبونهای کوچک لا اقل مال مردم هست ، مال کف خیابون های درد کشیده ی این مملکت....
حرف من این هست که اینجا دیگه لااقل نشه مثل مطبوعات که سفارشی می نویسند با بخشنامه می نویسند و فقط هستند تا توجیه گر تصمیم های غلط باشند
اخیرا دوستان در فحاشی به آرام و و مکرون و پاپ و ... از هم سبقت میگیرند و فریاد السابقون السابقون سر دادند
که هم محتوا رو به بیراهه میبره و هم فرمش ادبی نیست
اگه کسی انتظار داره از ینگه دنیا کسی دلش برای ما بسوزه داره آدرس غلط میده
باید رو فرهنگ خودمون سرمایه گذاری کنیم با خرد جمعی و جلوی فرار نخبه ها رو با انگیزه های مثبت بگیریم تا یک نسل بعد نتيجشو ببینیم

بسیار عالی

درود بر شما بسیار عالی