قصیــــــــــــــده:
شعریست که مصراع اول ان با مصراع های زوج ان (همانند غزل) هم قافیه اند
و تعداد ابیات ان از 15 بیت بیشترست.
قصیده های مدحی معمولا 4 بخش دارند:
الــــف )تغــــزّل= مقدمه ی قصیده ست با مضامیتی مثل عشق/یادجوانی/ وصف طبیعت.
ب......)تنـــــه ی اصلی = مقصود اصلی شاعرست با محتوایی مانند : مدح/رثا/ پندو اندرز /عرفان و حکمت.(شاعر پس از تخلص به مدح و ممدوح میپردازد به ستایش و خصلت های نیکو...که اصلی ترین مقصود شاعرست.
پ.....) تخلص = رابط میان مقدمه ی و تنه ی اصلی قصیده ست . شاعر با این بیت تغزل قصیده را به تنه ی اصلی ان پیوند میزند.
ت....)شریطه و دعا = شامل دعا براد جاودانه بودن ممدوح خود است و در پایان قصیده و در جواب جملاتی شرطی می اید...
تجدید مطلع = اوردن بیتی مُصرّع در اثنای قصیده ست برای انتقال از موضی به موضوع دیگر و طولانی ساختن قصیده..
رودکی / فرخی/منوچهری / ناصرخسرو/مسعودسعدسلمان/ سعدی / خاقانی/ قاآنی/ ملک الشعرای بهار/ مهدی حمیدی / امیرفیروز کوهی/مهرداد اوستا .... نامداترین قصدسرایان در شعرفارسی بودند....