پست های وبلاگ

درود بر استاد فرهیخته و ناب!

شما آن قدر سهل و ممتنع هستید که حتی توضیح پیرامون مطالب انتخابیتان هم، سهل و ممتنع میشه.

با اجازه چند مطلب به ذهنم رسید، ربط و بی ربط ذیل پست شما بنویسم.

1_ برای تنهایی، به قول شاعر:
دلا خو کن به تنهایی؛ که از تن ها، بلا خیزد...
سعادت آن کسی بیند، که از تن ها، بپرهیزد...

اما، به قول حافظ:
سینه مالامال درد است؛ ای دریغا مرهمی...
دل، ز تنهایی، به جان آمد، خدا را همدمی...

و به قول خودم در کتاب صدای پای احساس:
تنهایی، چیزی نیست که بشود فریادش کرد...
تنهایی، یک حس تنهای درونی است...
احساسی است ناب...
تنهایی گاهی:
نهفته های یک انسان را آشکار می سازد.
***
2_ (شیشه و سنگ) در مطلب ارسالی شما، مرا به یاد این ضرب المثل معروف انداخت:
گر نگهدار من آن است که من می دانم،
شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد...

می دانم ضرب المثلی که بیان کردم، خیلی مرتبط به مطلبتان نیست؛ اما، با اجازه، حال که ضرب المثل را گفتم، بد نیست نیم نگاهی هم به سابقه ی تاریخی ضرب المثل بیندازیم:

پس از کشمکش هایی چند، آقا محمدخان به سوی قراباغ شتافت و تصمیم به تسخیر قلعه ی شوشی (نام دیگر آن، قلعه ی شیشه) گرفت؛ زیرا، ابراهیم خلیل خان رییس ایل جوانشیر و حاکم قلعه ی شوشی، سر مخالفت با آقامحمد خان داشت و حاضر به تمکین نبود.
آقامحمد خان، قلعه ی شوشی یا شیشه را در محاصره گرفت و برای آن که از خونریزی جلوگیری شود، این شعر را برای ابراهیم خلیل خان حاکم قلعه فرستاد:

ز منجنیق فلک سنگ فتنه می بارد
تو ابلهانه گریزی به آبگینه حصار؟

منظور از آبگینه حصار، همان قلعه ی شیشه یا شوشی است. ابراهیم خلیل خان که مایل به تسلیم نبود، این شعر منسوب به خیرانی را در پاسخ آقا محمدخان فرستاد:

گر نگهدار من آن است که من می دانم،
شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد...

در این بیت، مقصود ابراهیم خلیل خان از شیشه، همان قلعه ی شیشه یا شوشی بود، که او آن را با استفاده از صنعت شعری ابهام، به کار برد.
شعر مورد اشاره، از آن تاریخ به بعد، ضرب المثل شد و به مناسبت، مورد استناد و تمثیل قرار گرفت.


نکته:
آغا محمدخان به شوشی حمله کرد و سرانجام آن را فتح نمود. ابراهیم خان هم به داغستان نزد فامیل همسرش فرار کرد، اما پنج روز پس از فتح شوشی، آقا محمدخان قاجار در شب جمعه بیست و یکم ذیحجه سال ۱۲۱۱ هجری به دست دو نفر مجرم که حکم قتلشان را صادر کرده بود، به قتل رسید و این باعث شد که ابراهیم خان به شوشی بازگردد.