پست های وبلاگ

یک داروی جدید درمان سرطان که بر اساس ایمنی درمانی عمل می کنند تغییر قابل ملاحظه‌ای در درمان مبتلایان ایجاد کرده است.
تحقیق درباره ۳۵۰ فرد مبتلا به سرطان‌های سر و گردن نشان داده که طول عمر افرادی که با داروی نیوولومب (nivolumab) درمان شده‌ بودند از کسانی که با داروهای دیگر تحت درمان قرار گرفته بودند بیشتر بوده است.
معمولا طول عمر مبتلایان به سرطان‌های سر و گردن از سرطان‌های دیگر کمتر است و معمولا انتظار نمی رود این افراد بیش از شش ماه زندگی کنند، اما این تحقیق که نتایج آن در نشریه پزشکی نیوانگلند منتشر شده نشان می‌دهد که ۳۶ درصد کسانی که با نیوولومب درمان شدند یک سال بعد از شروع درمان زنده بوده‌اند اما فقط ۱۷درصد کسانی که با داروهای دیگر درمان شده بودند بعد از یک سال در قید حیات بودند.
علاوه بر این، عوارض درمان با نیوولومب کمتر از درمان‌های دیگر بوده است.
فواید درمان با نیوولومب در کسانی که به ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) آلوده بوده‌اند بارزتر از دیگران بوده و این افراد بعد از درمان با نیوولومب بیش از ۹ ماه زنده ماندند در حالی‌ که شیمی درمانی فقط ۴.۴ ماه آنها را زنده نگهداشت.
در تحقیق دیگری در باره ۹۴ فرد مبتلا به سرطان پیشرفته کلیه، ترکیب نیوولومب با یک داروی دیگر، آیپیلیمومب، باعث کوچک شدن قابل ملاحظه اندازه تومور، در حد چهل درصد، شد و در ده درصد آنها هیچ نشانه‌ای از سرطان باقی نمانده بود.
این درحالی است که درمان‌های رایج فعلی فقط در پنج درصد بیماران باعث کوچک شدن تومور می‌شود.
نیوولومب تا به حال برای درمان سرطان پوست تایید شده اما تاثیر آن در درمان بسیار اخیرا بسیار مورد توجه متخصصان قرار گرفته است.
متخصصان می‌گویند که این دارو بخصوص در مواردی از سرطان که درمان موثری برای آن وجود ندارد می‌توان "تحولی بنیادی" ایجاد کند.
ایمنی‌درمانی
ایمنی‌درمانی در چند سال اخیر در خط مقدم تحقیقات سرطان قرار گرفته و نشریه معتبر ساینس "ایمنی‌درمانی سرطان" را بزرگترین تحول علمی سال ۲۰۱۳ دانسته است.
اساس درمان سرطان تا به حال از بین بردن تومور بوده است، با جراحی، شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی.
اما در"ایمنی‌درمانی" هدف این است که سیستم ایمنی خود بر علیه تومور وارد عمل شود، با تقویت یا "تربیت" سیستم ایمنی یا ایجاد اختلال در روش‌هایی که سلول سرطانی سیستم ایمنی را فریب می‌دهد.
یکی از عواملی که باعث رشد تومور می‌شود این است که سلول‌های سرطانی خود را از دید رادارهای سیستم ایمنی مخفی نگه می‌دارند.
اما نیوولومب و آیپیلیمومب اطلاعاتی را که سلول‌های سرطانی ارسال می‌کنند تا سیستم ایمنی را گمراه کرده و خود را سلولی سالم جا بزنند مختل می کنند و به این ترتیب سیستم ایمنی شانس شناسایی و از بین بردن آنها را پیدا می‌کند.