باسلام و قبولی طاعات
خدمت همه استید محترم و دوستان نابم
خب طبق قرار همیشگیمون سر ساعت ده مجلس نور 8 رو برگزار میکنیم
امیدوارم به برکت این مجلس نورانی فرج اقامون وسرورمون هرچه زود تر انجام پذیرد
وتمام بیماران هم شفا بگیرند
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿١﴾ وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿٢﴾ وَإِذَا الأرْضُ مُدَّتْ ﴿٣﴾ وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿٤﴾ وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿٥﴾ یَا أَیُّهَا الإنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلاقِیهِ ﴿٦﴾ فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿٧﴾ فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿٨﴾ وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿٩﴾ وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿١٠﴾ فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿١١﴾ وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿١٢﴾ إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿١٣﴾ إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ ﴿١٤﴾ بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿١٥﴾ فَلا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿١٦﴾ وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿١٧﴾ وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿١٨﴾ لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿١٩﴾ فَمَا لَهُمْ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٢٠﴾ وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لا یَسْجُدُونَ ﴿٢١﴾ بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ ﴿٢٢﴾ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿٢٣﴾ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٢٤﴾ إِلا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿٢٥﴾
منعی سوره
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آنگاه كه آسمان زهم بشكافد«1»
و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد«2»
و آنگاه كه زمين كشيده شود«3»
و آنچه را كه در آن است بيرون افكند و تهى شود«4»
و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد«5»
اى انسان حقا كه تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى كرد«6»
اما كسى كه كارنامهاش به دست راستش داده شود«7»
بزودىاش حسابى بس آسان كنند«8»
و شادمان به سوى كسانش باز گردد«9»
و اما كسى كه كارنامهاش از پشتسرش به او داده شود«10»
زودا كه هلاك [خويش] خواهد«11»
و در آتش افروخته درآيد«12»
او در [ميان] خانواده خود شادمان بود«13»
او مىپنداشت كه هرگز برنخواهد گشت«14»
آرى در حقيقت پروردگارش به او بينا بود«15»
نه نه سوگند به شفق«16»
سوگند به شب و آنچه [شب] فروپوشاند«17»
سوگند به ماه چون [ب در] تمام شود«18»
كه قطعا از حالى به حالى برخواهيد نشست«19»
پس چرا آنان باور نم ىدارند«20»
و چون بر آنان قرآن تلاوت مىشود چهره بر خاك نمىسايند«21»
[نه] بلكه آنان كه كفر ورزيده اند تكذيب مىكنند«22»
و خدا به آنچه در سينه دارند داناتر است«23»
پس آنان را از عذابى دردناك خبر ده«24»
مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده اند كه آنان را پاداشى بى منت خواهد بود<25>
تفسیرسوره
@اذا السماء انشقت
وقتى آسمان شكافته شد انسان پروردگارش را ملاقات مى كند، و پروردگارش طبق اعمالى كه كرده به حساب و جزاى او مى پردازد
(انشقاق آسمان ) به معناى از هم گسيختن و متلاشى شدن آن است و اى خود يكى از مقدمات قيامت است،
@و اذنت لربها و حقت
ممكن است بپرسى (اذن دادن آسمان به خدا) چه معنا دارد؟ در پاسخ مى گوييم كلمه (اذن ) در اصل لغت به معناى اجازه دادن نيست، بلكه به معناى گوش دادن است، و گوش دادن را هم كه (اذن ) ناميده اند تعبيرى است مجازى از انقياد و اطاعت، و كلمه (حقت ) به معناى آن است كه آسمان در شنيدن و اطاعت فرمانهاى خدا حقيق و سزاوار مى شود.
و معناى آيه اين است كه آسمان مطيع و منقاد پروردگارش گشته، حقيق و سزاوار شنيدن و اطاعت فرامين پروردگارش مى گردد.
@و اذا الارض مدت
ظاهرا منظور از كشيده شدن زمين گشاد شدن آن است، همچنان كه در جاى ديگر فرمود: (يوم تبدل الارض غير الارض ).
@و القت ما فيها و تخلت
يعنى زمين آنچه از مردگان در جوف دارد بيرون مى اندازد، و خود را از آنچه دارد تهى مى سازد. بعضى گفته اند: مراد بيرون انداختن مرده ها و گنج ها است كما اينكه خداوند فرموده : (و اخرجت الارض اثقالها).
ولى بعضى گفته اند: معنايش اين است كه : آنچه در بطن خود دارد بيرون مى اندازد و خود را تهى مى كند از آنچه از كوهها و درياها كه در پشت خود دارد. و شايد وجه اول به ذهن نزديك تر باشد.
@و اذنت لربها و حقت
يا ايها الانسان انك كادح الى ربك كدحا فملاقيه
كدح تلاش نفس است در انجام كارى تا اينكه آثار تلاش در نفس نمايان گردد.
هدف نهايى اين سير و سعى و تلاش، خداى سبحان است، البته بدان جهت كه داراى ربوبيت است، يعنى انسان بدان جهت كه عبدى است مربوب و مملوك و مدبر، و در حال تلاشش به سوى خداى سبحان است دائما در حال سعى و تلاش و رفتن بسوى خداى تعالى است، بدان جهت كه رب و مالك و مدبر امر اوست، چون عبد براى خودش مالك چيزى نيست، نه اراده و نه عمل، پس او بايد اراده نكند مگر آنچه كه پروردگارش اراده كرده باشد، و انجام ندهد مگر آنچه را كه او دستور داده باشد، پس بنده در اراده و عملش مسؤول خواهد بود.
@فاما من اوتى كتابه بيمينه
در اين ميان رجوع و باز خواستى از اعمال، و حساب و جزايى هست، آنگاه اين اجمال را تفصيل مى دهد و مى گويد: اما آنهايى كه در آن روز نامه اعمالشان را به دست راستشان مى دهند چنين و چنان مى شوند، و منظور از كتاب، نامه عمل است، به دليل اينكه دنبالش مسأله حساب را ذكر كرده، و ما در سابق دادن كتاب به دست راست و يا به دست چپ را در سوره اسراء و سوره الحاقه معنا كرديم.
@فسوف يحاسب حسابا يسيرا
حساب يسير آن حسابى است كه در آن سهل انگارى شود نه سختگيرى.
@ و ينقلب الى اهله مسرورا
عموم مؤمنين بهشتى هستند، هر چند كه عشيره و خويشاوند او نباشند، چون مؤمنين همه با هم برادرند. ولى اين دو قول خالى از بعد نيست.
@و اما من اوتى كتابه ورا
رد پندار آن كس كه نامه اعمالش از پشت سر به او داده مى شود و در دنيا در (اهل) خود مسرور بود و مى پنداشت به سوى خدا و براى حساب بازگشتى نداردء
@فسوف يدعوا ثبورا
كلمه (ثبور) مانند كلمه (ويل ) به معناى هلاكت است، و دعاى ثبور خواندنشان به اين معنا است كه مى گويند: (واثبورا) مثل اينكه مى گوييم : (واويلا).
@و يصلى سعير
يعنى داخل آتشى مى شود و يا حرارتش را تحمل مى كند كه در حال زبانه كشيدن است، آتشى است كه نمى توان گفت چقدر شكنجه آور است.
@انه كان فى اهله مسرورا
او در ميان اهلش مسرور بود، و از مال دنيا كه به او مى رسيد خوشحال مى شد، و دلش به سوى زينت هاى مادى مجذوب مى گشت، و همين باعث مى شد كه آخرت از يادش برود، و خداى تعالى انسان را در اين خوشحال شدن مذمت كرده، و آن را فرح بيجا و بغير حق دانسته، مى فرمايد: (ذلكم بما كنتم تفرحون فى الارض بغير الحق و بما كنتم تمرحون
@انه ظن ان لن يحور
يعنى گمان مى كرد برنمى گردد، و مراد برگشتن به سوى پروردگارش براى حساب و جزا است. و اين پندار غلط هيچ علتى به جز اين ندارد كه در گناهان غرق شدند، گناهانى كه آدمى را از امر آخرت باز مى دارد و باعث مى شود انسان آمدن قيامت را امرى بعيد بشمارد.
@بلى ان ربه كان به بصير
خداى سبحان از ازل رب و مالك و مدبر امر او بود، و احاطه علمى به او داشت و هر چه او مى كرد مى ديد و وى را به تكاليفى مكلف كرده، جزاى خير و شرى هم در برابر اعمال خير و شرش معين كرده بود، پس او بطور مسلم به سوى پروردگارش بر مى گردد، و جزايى را كه در برابر اعمالش مستحق شده مى بيند
تقسيم اهل محشر به دو طائفه اصحاب يمين و اصحاب شمال تقسيمى كلى نيست
و نيز ممكن است گفته شود تقسيم اهل محشر به اصحاب يمين و اصحاب شمال، تقسيمى كلى نيست كه تمامى افراد و حتى مؤمنين گنهكار را هم شامل شود، همچنان كه مى بينيم در آيه (و كنتم ازواجا ثلثه فاصحاب الميمنه ما اصحاب الميمنه و اصحاب المشئمه ما اصحاب المشئمه و السابقون السابقون اولئك المقربون ) اهل محشر را سه طايفه كرده، و بنابر اين، مثل اينكه در آيات مورد بحث طايفه سوم در سوره بقره يعنى مقربين خارج از تقسيمند، همچنان كه از آيه (و اخرون مرجون لامر اللّه ما يعذبهم و اما يتوب عليهم )، نيز استفاده مى شود، مستضعفين نيز از اين تقسيم خارجند.
پس ممكن است بگوييم آيات مورد بحث كه اهل جمع را تقسيم به دو قسم اصحاب يمين و اصحاب شمال مى كند، منظورش تمامى اهل جمع نيست تا مقربين و مستضعفين و كفار و مؤمنين گنه كار را شامل شود، بلكه مى خواهد تنها اهل بهشت و مخلدين در آتش را ذكر نموده، اولى را به اصحاب يمين و دومى را به اصحاب شمال توصيف كند، چون مقام، مقام دعوت كفار است به ايمان، و دعوت گنه كاران است به تقوى، در چنين مقامى مقربين و مستضعفين اصلا مورد نظر نيستند.
@فلا اقسم بالشفق
كلمه (شفق ) به معناى سرخى و بالاى آن زردى و روى آن سفيدى است، كه در كرانه افق در هنگام غروب خورشيد پيدا مى شود.
@و الليل و ما وسق
كلمه (وسق ) فعل ماضى است، و معناى جمع شدن چند چيز متفرق را مى دهد، مى فرمايد به شب سوگند، كه آنچه در روز متفرق شده جمع مى كند، انسانها و حيوانها كه هر يك به طرفى رفته اند، در هنگام شب دور هم جمع مى شوند.
بعضى هم كلمه (وسق ) را به معناى طرد گرفته، آيه را چنين معنا كرده اند: (به شب سوگند كه ستارگان را از خفاء به ظهور مى اندازد).
@و القمر اذا اتسق
يعنى به قمر سوگند، وقتى كه نورش جمع مى شود، نور همه اطرافش بهم منضم مى شود، و به صورت ماه شب چهارده درمى آيد.
@لتركبن طبقا عن طبق
اين آيه جواب همه سوگندهاى قبلى است، و خطاب در آن به مردم است، و كلمه (طبق ) به معناى چيزى و يا حالى است كه مطابق چيز ديگر و يا حال ديگر باشد، چه اينكه يكى بالاى ديگرى قرار بگيرد و چه نگيرد، (بلكه پهلوى هم باشند) و به هر حال منظور مراحل زندگى است كه انسان آن را در تلاشش به سوى پروردگارش طى مى كند، مرحله زندگى دنيا و سپس مرحله مرگ و آنگاه مرحله حيات برزخى، (و سپس مرگ در برزخ و هنگام دميدن صور) و در آخر انتقال به زندگى آخرت و حساب و جزا.
@ فما لهم لا يومنون و اذا قرى ء عليهم القران لايسجدون
گفتيم : اين استفهام براى برانگيختن تعجب شنونده از ايمان نياوردن كفار و توبيخ خود كفار است، و به همين جهت مناسب بود كه از خطاب آيه قبل (تركبن ) به غيب (فما لهم ) التفات شود، گويا وقتى ديد كه كفار با تذكر او متذكر نمى شوند و با اندرز او پند نمى گيرند، روى از ايشان بگردانيد، و روى سخن را متوجه رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم) كرده، او را مخاطب قرار داد، و فرمود: (پس چه مى شود ايشان را...).
@بل الذين كفروا يكذبون و اللّه علم بما يوعدون
و معناى آيه اين است كه : اينان اگر ايمان را ترك گفتند براى آن نبوده كه بيان دعوت كننده به ايمان، قاصر و يا دليلش كند بوده، بلكه براى اين بوده كه كفار پابند سنت گذشتگان و روساى خويشند، و همين باعث شده كه كفر در دلهايشان رسوخ كند، و به كار تكذيب خود ادامه دهند، و خدا بدانچه در سينه هاى خود جمع كرده اند و كفر و شركى كه در دلهاى خود پنهان نموده اند آگاه است.
@فبشرهم بعذاب اليم
در اين جمله (و در موارد بسيار ديگر) خداى تعالى تهديد به عذاب را تعبير فرموده به مژده به عذاب، و اين از باب تهكم و استهزاء است، و چون در ابتداى جمله حرف (فاء) آمده، مى فهماند اين تهديد نتيجه تكذيب است.
@الا الذين امنوا و عملوا الصالحات لهم اجر غير ممنون
(كسانى كه ايمان آورده اعمال صالح مى كنند) جزو آنان نبودند تا با استثنا خارج شوند، و مراد از اينكه فرمود (اجرشان ممنون نيست ) اين است كه به دنبال دادن اجر، بر آنان منت نمى گذارند، و با منت، آن اجر را سنگين و ناگوار نمى سازند.
***فضیلت سوره
@در فضیلت این سوره از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده است: هر كس سوره انشقاق را قرائت نماید خداوند از اینكه در روز قیامت نامه اعمالش از پشت سرش به او داده شود او را نگه می دارد.1
@مام صادق علیه السلام نیز فرمودند: هر كس سوره انشقاق را قرائت نماید و ان را د رنمازهای واجب و مستحب خود مداوم بخواند خداون حاجت هایش را برآورده می سازد و چیزی بین او و خداوند فاصله نمی اندازد و در روز محاسبه مردم از نگاه و عنایت خداوند برخوردار می شود.2
@رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم فرمودند: هر كس در شب چهارشنبه چهار ركعت نماز بخواند –دو نماز دو ركعتی- و در هر ركعت بعد از حمد سوره «انشقاق» را قرائت نماید.از گناهانش چنان خارج می شود مانند روز ولادتش و خداوند برای او به ازای هر حروف قرآن كه می خواند عبادت یك سال را می نویسد
آثار و بركات سوره
1) آمرزش گناهان
رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم فرمودند: هر كس در شب چهارشنبه چهار ركعت نماز بخواند –دو نماز دو ركعتی- و در هر ركعت بعد از حمد سوره «انشقاق» را قرائت نماید.از گناهانش چنان خارج می شود مانند روز ولادتش و خداوند برای او به ازای هر حروف قرآن كه می خواند عبادت یك سال را می نویسد.3
2) آسان شدن زایمان
رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: اگر سوره انشقاق را برای زنی كه زایمانش سخت شده بنویسند و بر او بیاویزند یا برای او بخوانند به زودی فارغ می شود. 4
امام صادق علیه السلام نیز فرمودند: سوره انشقاق را برای زنی كه درد زایمان گرفته بنویسند و بر او آویزان كنند به زودی زایمان می كند ولی انجام دهنده این عمل باید پس از زایمان به سرعت این سوره را از ایشان بردارد. همچنین اگر این سوره را بر حیوان بیاویزند آن را از همه آفات نگه می دارد و اگر بر دیوار منزل نوشته شود از شرور و آفات دور نگه می دارد.
اللهم العجل الولیک الفرج
دعا برای دوستان فراموش نکنید
یاعلی
ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری :
|
|
|
|
| 
ارسال پیام خصوصی
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
❤️❤️
مهرداد مانا
محمدرضا آزادبخت
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
امیرحسین اصفهانی کن
مسعود مدهوش( یامور)
محمد گلی ایوری 
حسام رجبی 
دانیال فریادی 
