پست های وبلاگ

درود ممنون از لطف شما

سلام ، واقفم باید در عمل ثابت کنم چقدر متوجه نقدتون شدم ولی چون نوشته من نسیه دیر بازگشت خواهد شد چونکه با سرمشقتون کارم رو مشقتبار کردید و البته رسیدن به گنج رو ممکن نقدا آنچه از نقدتون به متوجه شدم بیان می کنم🙏 ، در یک نگاه الکی به نقدتون، سعی کردم آنچه بعد عبور از همه الکهای موارد می مانه را با جابه جایی و جایگزین و اضافه کردن‌ که همونها هم البته از الکها عبور می دم به چیزی که مطلوب هست تبدیل کنم ولی موفق نشدم . بهتره نگاه آرماتوری به نقدتون داشته باشم حین نوشتن نوشته بعدی،همه موارد پیچیده وچندفازی بود چون دستور تنظیم بود تا کاهش و افزایش یا حذف و حضور ، تنها موردی که واقعا و همونقدر مادی و ساده میشه الکش کرد ثقل کلام هست که از میان کام و تار صوتی باید عبور کنه، چون محدودیت‌های چرخش زبان در کام هست نه در ذهن کافیه بخونیم تا این مورد رو حین نوشتن بر طرف کنیم البته توی یکی از نقدهاتون سعی کردید قوانین واجگاهی و محدوده و امکانات چرخش زبان رو تبیین کنید که موفق هم شدید، اون هم دقیق و قابل پیروی هست،مخصوصا که تو ذهن هم میشه استفاده کرد ولی فکر کنم خوندن آسونتره و سریعتر اگه مانعی نباشه
هر چند از فرط زیادی مورد، موردی از داخل نوشتم مثال نزدید تا وجود یک مثال تصادفی واج آرایی شده میانشون مطمئنم کنه، ولی فکر میکنم شما سر یک کوه یخ رو دیدید و ممکنه تصنع تا ناخود آگاه من هم نفوذ کرده یا ناخودآگاه تصنعی دارم،تحت تاثیر هر چیزی، دچار بی سلیقه ای یا شاید تلقین شده باشم، این چیزی بود که خودم نمی تونستم بفهمم چون این مورد تا خیال و سرشت هم ممکنه برسه فهمیدنش سخته، برای آثار تجسمی میشه با کمک محیطی انتزاعی و چکیده، گرایش و ورودی ها را فهمید ولی در مورد مجموعه حواس و مشاهدات ، مرزها نامرئی یا در هم برهم مثل ذهن من هست فعلا و سستی مثل آنتروپی در کمین، به خاطر همین بیشتر ممنونم که نقدتون رو به هوای سهل انگار بودن من دریغ نکردین،
حق با جناب سید هادی محمدی هم هست پس سعی می کنم دفتر نظام‌های آشفتم که البته تردتر از برگهای پاییز هست رو قبل از فروریختن خودم ببندم دقیقا چون لذت میبرم ازش، حتی اگر دفتر دیگه ای تا مدتها باز نشه. هر چند عمل، کرامت خودش رو داره ولی میشه معنا رو در ذهن هم پویا نگه داشت.ایشون حق دارن با وجود اینکه شاعری پر احساس هستن، جدی و اضطراری نگرانیشون رو برطرف کنند، وقتی ضجه ی آفرینش با همهمه خش خش لذت بخش این ابتذال خفه میشه، اشتباه می کنیم که فکر می کنیم نوشته یا موسیقی فضایی رو اشغال نمیکنه، جدای از نیمه هادی ها و فضای باینری که ناچیز بعضی ترکیبات ناهمگون واقعا پساب احساسی و فکری دارند هر چند جدا جدا شاید سرمایه باشند
راس ها وجود داره ولی ارتباط بین راسها ضعیف هست چون سخت می نویسم قلمم سنگین هست و درنگ بیشتر زمین‌گیرش میکنه ولی با توجه به اینکه با دونقطه هم می‌شه یه مسیر راست رو نشان داد بهتر کوتاه‌تر بنویسم اگه صبر نمی تونم کنم تا کنترل و گشت راحت تر باشه،به نظر چنین هست البته شاید اون هم سخت باشه
و اما
فارغ از حالت تشخیص و تجویزی و سهل کننده تمام نقدها، یعنی دست کم دادن طلا باعیار بی نظیر زمان ، نقد شما مرجعی در هیچ کتاب و جزوه ای نداره، چونکه شما حاضر شدید آنچه به زعم اکثریت بدیهیات است رو بررسی کنید کاری که شواهد نشان میده حتی برای من که بدیهی نبود ملالتبار بوده، 🙏

درود ممنون از لطف مداوم شما سید عزیز

سلام جناب سید هادی محمدی استاد گرانقدر شعر ناب و برادر بزرگوار، در کشمکشی طولانی تر از این نوشته بالاخره این عذرنامه رو نوشتم، حالا که عنان سکوت در رفته و آن عجولانه ها نوشته شد اجازه بدید این درنگها رو هم بنویسم حداقل تلاشی برای عذر خواهی ، لطفا منو ببخشید، صادقانه بگویم برعکس شعراتون که هیچکدام از سیناپس‌های آماده و بی اصطکاک مغز عبور نمی کنه و آدم را یاد کوچه های تنگ وغیر متقاطع (معنا نه عروض) محله های قدیمی میندازه که ترس از گم شدن، به بن‌بست رسیدن و خفت شدن در آنها تا کابوسهایمان حتی بعد از دسترسی آسان به نقشه های به روز راه یافته، میندازه ، که از قضا موضوع نادیده گرفته شده در جایی خلوت و مناسب حتما خفتمون میکنه و با لحن جدی و تسلیم کننده ای میگه :هر چی توجه داری رد کن بیاد یا مغزتو متلاشی می کنم، برعکس، نقدها و درسهای حرفه ای شما بسیار خوش گذر و بی اصطکاک و امن است و اگر به تداعی های راهزن بی ملاحظه و عجول فرصت ندیم قبل از ایجاد هر مقاومت، می رسه به جایی که محاسبه کردید ، صحبتی هم که با جناب محمدشریف صادقی داشتید آنقدر واضح و سر راست بود که بعد از متوجه شدنش خجالت بسیار نصیبم کرد از اون همه تقلا، فکر کنم از پاسخ ناسنجیده و عجولانم فهمیده باشید انسدادی وجود داشت چون علی رغم گمانم که حوصله بحث ندارید واضح می گید و می رید، مصداق در خانه کس هست یک حرف بس است،خواندید و پاسخ دادید و به نحو دیگر آنچه از وجه عام واضح بود رو توضیح دادید البته درکتون رنگ و بوی رقت ورزی داشت ولی مرحمت بود و متضاد بی‌رحمی که تصور میکردم، و شرمنده واقعا خجل و عذرخواه و ممنونم کردید
شاید چند تداعی در تقاطع خیلی نزدیک به مبدا آمبولی کرد در اعصاب من و نشد که مغزم درست سوزنبانی کنه و از بیراهه ها موضوع گردو خاکی و کوفته رو مغزی تحویل گرفت که بی قرار بود و نسبت به یک طبع نادر احساس مسوولیت می کرد، و متاسفانه هر حرفی پشت این گره جمع شد انتقال دادم به پاسخم و خیلی حرفها که در حالت عادی به هیچ وجه از ذهن خارج نمیشه رو زدم و اگر هشدار به موقع استاد بانوی شفیق نبود هنوز در حال کدر کردن موضوع بودم البته که خیلی جاهاش واقعیت عریان بود ولی جاهاییش بی انصافی بود، اتفاقا نسبت به تفاوت و سطحی که دارید درک ورای هر توقع از تازه کارها نشون دادید ، یعنی با چشمتون کار میکروسکوپ رو انجام دادید، باور کنید ما هم که شما و بقیه استادان رو می بینیم با چشممون کار تلسکوپ رو انجام می دیم البته کار سختی نیست تاثیرات ستاره ها حس برانگیز و تاثیرات میکروب بیشتر حس برانداز، جای شکر باقیست که بعد رفع انسداد تقریبا همه را یادم هست شما در مقدمه به پر تلاشی و استعداد جناب محمدشریف صادقی اشاره کردید و بعد نقد رو آغاز، ولی متاسفانه فیلتر ی که ذهنم از نوشتار بهینه شما ساخته بود این بخش رو حداقل برای من واقعا نامرئی کرد و هنوز هم از آن خجلم
شرمسارم که غافل وجزم اندیشانه شما رو انسان جزم اندیشی می دونستم البته این نظر کلی من در مورد همه انسان‌هایی هست که استعدادها و موهبت های بارز دارند که حق هم میدم، چطور چیزی که نبودن رو درک کنن البته در مورد انسانهای که مهارت رو کسب می کنن این حق را نمی دهم
شاید ندونید چرا یا باور نکنید آدمی مثل من شعرهای شما رو می خونه چون شعرهای شما رو غالبا کسانی که به سطح مقبولی از شاعری رسیدن میخونن،پس بگذارید بگم چون هر چند از حقوق دل خوشی ندارم ولی بدون مدرک تقاضای درک نمی کنم، همونطور که فهمیدید من انسان تند ذهنی نیستم(قسمت منفی رو به هستی نسبت دادم تا فکر نکنید بافهمیدن روحیه شما با تمارض در تلاشم تقلب کنم) موارد موجود سی سال تاخیر در دریافت هم انکار رو بی حاصل می کنه ، شعرهای شما رو فارغ از موضوع نه برای لذت،بلکه نیاز دارم بخونم مثل صخره کنار دریا هست برای صخره نورد، چون قدرتی که هنوز لازم دارم ولی در کودکی جاگذاشتم رو بی نیاز از سفرمخاطره آمیز در گذشته بهم پس میده، کنج های ارزشمند برای کاویدن دوباره مرئی میشن،نگاهم تازه میشه و متعجب میشم ، نیاز دارم در ذهن آشفته و نا هموارم پرواز کنم چون از ذهن هر کس فقط خودش عبور می کنه لازم نیست نگران تقاطع ها و حق تقدم باشیم، همیشه میتونیم کوتاهترین مسیر رو استفاده کنیم حتی شاید درنگ کوتاه هم جایگزین مسیرهای طولانی فکری بشه مثلا وقتی میخوایم منظره پشت یک بن بست رو ببینیم، بعد از مدتی متوجه تغییر نگرش و دریافت سریعتر میشم و سرعت ذهن بیشتر و بیشتر میشه البته می دونم توازن ارکان و تناوب قطعی رًوی کمی قابل پیش بینی و خوشایند می کنه این موضوع رو ، کمی شبیه خوابهایی که در چند دقیقه اندازه یکماه خواب می‌بینیم و گاهی از بیداری متنبه کننده‌تر است، میشه قدردان چنین چیزی نبود؟
درسهاتون که مرجع جامع و بهینه برای کسی که علم جو هست به کنار واضحترین موضوع اینکه وجود منتقدین مثل شما حرکت ایجاد می کنه و لازمه ی پیشرفت هست حتی اگر جامعه ای جویای این پیشرفت نباشه، البته بازخورد برای همه ی انسانها ضروری هست چه استاد چه شاگرد ، بحث ادب قدر دانی و اراده و قصد و وظیفه نیست این ناشکری از نفس طامع که در ما میتازد هم بعیده
در مورد جلب توجه بگم برعکس شما برای تلاش‌هایی که وابسته به وفاق هست توجه ارزشمندترین چیز هست ، من هم برای خودم می نویسم ولی اگر انتشار دادم حتما برای دیگران است، کتمان نمی کنم حتی اگر موفق نباشم باز راهی برای ارزیابی هست، به غیر نوشته هایی که ناخودآگاه میجوشه جداً فکر می کنم تردستی همه نوشته ها این هست که دیگران رو متوجه نقطه ای کنند که تا قبل از نوشته شدن خود نویسنده هم ازش غافل بوده، و البته مشترک با فریب یا فرافکنی و گاه هدف پوچ هم میتونه بشه اگه بخوایم
شوق و الزام هر کدوم نیروی محرکه جدا و کافی برای عمل هستن و ما در سایت به لطف حضور اساتید ی چون شما همه رو داریم حق دارید بازخورد چنین نقدهای توربویی رو در نوشته های بی نقص ببینین در واقع شما چیز بدی نگفتین شما میگین اگه کسی ادعای تغییر پذیری میکنه ولی تغییر نمی کنه یا بدتر میشه، یا خنگ هست یا تنبل که در هر صورت مثل کسی که مخالف تغییر هست باید باهاش رفتار کرد ، عایدی نظر و خط مشی نقد شما کاتالیزوری هست یا جا زدن یا جا افتادن که هر دو از درجا زدن مثل من بهترن(در اصل جا افتادن بهی داره دو تای دیگه بد و بدتر) می فهمم ولی باور کنید انسان بودن کمی پیچیده تر هست نوشتن حالا که موهبتم رو کنار گذاشتم مثل سوپاپ اطمینان هست چون انسان هستم و نمی توانم ریسک کنم ببینم چه مقدار از تنش دیو من رو آزاد می کنه، منطقی در آدمهایی مثل من زمزمه میکنه که شما و دیگر شاعران هستند و تلاش ما حتی اگر تا رعشه مردمک چشمان بیخوابمون هم پیش بره در هر صورت ذبح میشه و البته عاقبت همین منطق قانعم میکنه چرا اصلا می نویسم وقتی شماها هستید و آن موقع جا می زنم چیزی که شما زودتر پیش بینی یا بهتر بگم محاسبه کردید 🙏

درود. جیم حرف عجیبیه😁

سلام. اوه درسته😂😂😂 اصلا حواسم نبوده😂🤦🤦🤦 ممنون که یادآوری کردید