پست های وبلاگ

همین دو ماه پیش که من تنها به نسخه 3.5 چت جی پی تی دسترسی داشتم از این ربات خواستم شعری بسراید ایشان هم لطف کردند و مشتی اراجیف تحویل دادند.

از چند روز پیش امکان دسترسی محدود به نسخه پیشرفته تر چت جی پی تی فراهم شده است. برای همین درخواست قدیمی را دیروز برایش تکرار کردم علاوه بر این وزن شعر را هم تعیین کردم  وزن رمل مثمن مشکول که من علاقه خاصی به آن دارم و چت جی پی تی در پاسخ شعر زیر را بدیهه سرودند:

شده‌ام اسیر عشقت، به نگاه تو دچارم

همه شب در آرزویم، که تو را به دل بیارم

 

دل من ز شوق رویت، شده مست و بی‌قرارت

به خدا که جز تو، نیست در این جهان کنارم

 

با تو بودن است رؤیا، که به دل صفا بخشد

چه خوش است دیدن تو، همه جا تو را ببینم

 

ز غمت نمی‌هراسم، که وصال توست پاداش

به امید روز دیدار، همه شب دعا کنم من

 

از هشت مصراعی که سروده پنج مصرع هیچ مشکل وزنی ندارند، سه مصرع دیگر نیز با افزودن یک هجا یا تغییر نوع فقط یک هجا موزون می شوند. البته در مصراع آخر با اینکه رکن دوم بر وزن فاعلاتان است ولی حداقل برای من موقع خواندن هیچ سکته ای محسوس نیست . شاید بهتر باشد این مورد را به اختیارات شاعری اضافه کنیم. و شابد جزء اختیارات شاعری است و  من نمی دانم.

در دو بیت اول قافیه با قاعده و در دو بیت بعدی فراموش شده است.

معنی که نه، ولی دنیایی که این ابیات ترسیم می کنند ساختاری ناسازگار با دنیای ما انسانها دارد. قاعدتا معشوق آدمی در دل آدم هست و آرزو برای به دل آوردن معشوق شاید در دنیای ماشینها منطقی باشد. البته اگر اینها را به ربات منتقل می کردم شاید به کج فهمی من می خندید.

چند سال پیش اگر کسی از من می پرسید که آیا امکان دارد روزی یک ربات یک شاهکار ادبی خلق کند جوابم "نمی دانم" بود از آن نمی دانم هایی که با زاویه تندی به سمت "نه" شیب داشت. الان باور دارم که مسئله تنها مسنله چند ماه یا نهایتا چند سال است.

فیلسوفی گفته بود که تنها در شعر است که زبان تمام ظرفیت خویش را آشکار می سازد هر چقدر در مورد شعر مطالعه کردم این گفته برایم وضوح بیشتری پیدا کرد. از طرف دیگر خود زبان جزء شاخص ترین شاخصه های  انسانیت انسان است.

 حالا رباتی هست که دارد وارد این قلمرو  انسانی می شود.

رباتی  هست که انسان را به مجموعه ای از فرمولهای آماری تنزل مقام می دهد.

رباتی هست که زیبایی را نتیجه چند خط کد برنامه نویسی می داند.

رباتی هست که سرشته های چند هزار ساله آدمی را پنبه می کند.

رباتی هست که انسان را مجبور می کند انسانیت خویش را باز تعریف کند.

تعریفی که تا مدتی در برابر این این ماشین مصونیت داشته باشد..