پست های وبلاگ

 

در این ترانه در 4 مصراع اول اشاره شده به اندیشه یک فرد عاشق که در انزوای خویش ارزوهایی در سر دارد و روی احساسات او تاثیر بسزایی دارد و همین طور دارد به ان ارزوها فکر می کند.
در 4 مصراع بعدی گل استعاره از آرزو هست و خورشید بزرگترین آرزو
از این که مثل پروانه بال و پری ندارد که به گل ها برسد اندوهگین هست
در 4 مصراع بعدی
یه عصر سرد بارانی به اواخر پاییز اشاره دارد
از خیال خارج شده و در حقیقت تصمیم به کار بزرگی گرفته است.
خودش را برد در پیله اشاره به این دارد که از زندگی و چیزهایی که دوست داشته دست کشیده
و برای رسیدن به ارزو های بزرگتر، خودش را از زندگی قبلی دور کرده و راه پر مشقتی را برای رسیدن به آن آرزو ها با کشیدن ریاضت در پیش رو دارد.
رویاهای زیادی در فکر و خیالش بود اما یک نیرنگ مانع هست که به آرزوها برسد و عده ای با سو استفاده از این موقعیت حبس موقتش در پیله را دائمی کردند.
 در 4 مصراع بعد، اشاره به ارزوی پروانگی دارد که با حبس شدن او در پیله محقق نمی شود و از طرفی ارزوهایش ناپایدار است و اگر پروانه بشود هم ممکن هست به آن ها نرسد.
در 4 مصراع اخر
اشاره می کند که خودش را در پیله برده و حبس کرده است و از لذت رفتن به باغ و تماشای خورشید و هر چیزی که در زندگی داشته محروم کرده است. اما با یک حیله راهش بسته شده است.
تنها با این رویاها که در سر داشت دلخوش و زنده هست که یکم امید بخش هست.
این ترانه ملودی خاصی داره که با آن همگام هست.