پست های وبلاگ

"رحمان عزیزی بیرانوند" شاعر لک زبان لرستانی، زاده‌ی ششم بهمن ماه ۱۳۶۴ خورشیدی در شهرستان بروجرد است.
او دیپلم علوم انسانی دارد و در سرایش غزل و دوبیتی لکی تبحر بسیاری از خود نشان داده و از چندین جشنواره مختلف تقدیرنامه دریافت کرده است.
یکی از مهمترین کارهای فرهنگی ایشان تهیه‌ی، شجره‌نامه کامل تیره‌های ایل بیرانوند است.
مجموعه سروده‌های ایشان، با عنوان "راز چلسرو" به زبان لکی چاپ و منتشر شده است.
تعدادی از اشعار ایشان را خواننده‌های مختلف لرستانی، خوانده‌اند.

▪︎نمونه شعر:
(۱)
تو چوی  آگر  وَ   گیونِ  ژارَ  مرشی
توئِرگی  اَر   گُلِ   سر   داره   مرشی
کَتینَسِه   آووار  شمع  و   توریسکَم
وَ  روشناوی چوی شوئَه تاره مرشی
وَ   در   تیـنیم   دنونت  کاره   مکه
قِصَت  تِیلَه، چوی  ژیرِ مارَه  مرشی
مِه  کِه  آگر   هائِه   نِـیزار    دروینم
چوی  وا    اَر   آگر   نِیزاره   مرشی
وَ   تیرِ  سیلِ    تو   زیمدارِ   عشقم
خوآیی  اَر   زِیمِ   زیمدارَه    مرشی
ایرونم   ئِه   چِنگِ   چنگیزِ  چیمت
وَ   اُردی   مرژنگِ   تاتارَه  مـرشی.

(۲)
کلومی   گِه   نِمه‌پوری   دروئه
دُمِ  ئِه تاله بوئِر، بسه، دِ خوئه
اَرنم  ئِه  وفاداریته  موشه
کراسِ حرفیلت سِتی پَروئه
دروئـِت ئُو مه بی، راست ئو مردم
فالم شَن کَتَ‌ئر ئه بیت چلسروئه
توئِم   کِردی  گِلی‌تِر  نامه  مالت
کِه مِه  گرگم  گِه  مرگم بو  وَ توئه
مِه نَه مارم نَه بدمِه پوینه هَتی
چوی مار ئُو پوینه آومونه دو جوئه
روژی بوشن تونی داریِ دردم
ئَه روژه مرگ اَرنم آرزوئه
مگر مِردی خوراکِ چن چیَه ماو؟ 
گه زلف ئو خال تو مار و میروئه.

(۳)
ژیره سُرمَت ها وَ مرژنگ تیر چیمت کاریه
خیظِ چیمت دشمن سرسخت مردم داریه
زلفت اَر دنگ ناله وا بیشتر پریشون خاطره
شونه وَ  دس مامه مالت کارِ مه شنیاریه
رنگ مَنی وَ ناخنت یاگه چنگر ماوژینه دل
دس منی ار جا دسِ هر چی شیر شکاریه
کهکشونی ئه حور و مونگم دیه ئه فرشه رویت
موسمه سیلت چمونی کهکشونی واریه
باخِ بی ری و رَوَنی ها  وَ  بالا برزِ  تو
کی؟ چطور!؟ لیمو نیاسه ار سر ئَه بناریه
بی تو شو َئه روژ نماو ساتی ماوه سالی خصه
شوءِ هجرونِ مِه بیشتر چوی اضافه کاریه
لوءِ  تو چوی آگره یسه گِررونت ها وَ دم
عاشقِ لو چوی زخالت قِه‌ریکه  سیکاریه.

(۴)
مِه  ئِه  نسلِ  زلالی   چـشمه‌سارم
رفیقِ    ســـوزلونی   نـــو وهارم
دلِت   اَر  ئِه  کُچک  بو  بی خیالم
چوی آو  ئِه رِک  کُچک‌کو  مَگوارم

(۵)
خوئَه تا روژِ مِردِن ئِه بَنت بوم
تو شیرین وُ مِه عاشق کُوئ‌کَنت بوم
وصیت میا بڪم روژی گه مردم
وَ لش مِردی هم ئِه تو سرونت بوم.

(۶)
تو گِه دِن شونت اوتر زلف خوشبو
مری  نافه  گُشین  مکرده  آهو
هِه گِه  زلفت چِنی تا سینه، هر گو
هِرازگونیت   مَبست  اَر  دارِ  لیمو

(۷)
تو  بو  حال  دل ئِه چِیمِ   ترم  بوین
ئِه چیمیل عَسری پِرس ئِه وَرم بوین
یِه مَخل مِژ ئِه  حسرت  هائِه  سینم
اگر  مِردم   تو   بو خاکه‌سرم   بوین.

(۸)
مه لیوه‌تر  ئِه هر مجنونِ لیوم
دیاره عاشقی ئِه شکل و شیوم
وژت دیته چطوره عسرِ چیمم
شونت بار تا باوه گاوی گریوم

(۹)
مَچِم  اَر  شونِ  وا  ئِه  وینه  اوری
وژم  هم  خو  نِمَم تا  کومه موری
دس ئِه کُل چیمی شُشدی بی‌خیالم
بیلا هر جا  گه  وا  موری مِه بوری

(۱۰)
چه خوش خیرت و خوش زونی دت لک
چِمونی  حُـور   ئِه   آسمــونی  دتِ لک 
سنگین  و  هم رنگین  هم  با  نجابت  
تو   شیره   دت  لکـــستونی  دت  لک

 

گردآوری و نگارش:
#سعید_فلاحی (زانا کوردستانی)