پست های وبلاگ

تنها بازمانده یک کشتی شکسته توسط جریان آب به یک جزیره دور افتاده برده شد او با بی قراری به درگاه خداوند دعا می‌کرد تا او را نجات بخشد او ساعت ها به اقیانوس چشم می‌دوخت تا شاید نشانی از کمک بیابد اما هیچ چیز به چشم نمی‌آمد

سر آخر نا امید شد و تصمیم گرفت که کلبه ای کوچک خارج از ساحل بسازد تا از خود و وسایل اندکش را بهتر محافظت نماید روزی پس از آنکه از جستجوی غذا بازگشت، خانه کوچکش را در آتش یافت دود به آسمان رفته بود، بدترین چیز ممکن رخ داده بود




او عصبانی و اندوهگین فریاد زد: «خدایا چگونه توانستی با من چنین کنی؟» صبح روز بعد او با صدای یک کشتی که به جزیره نزدیک می‌شد از خواب برخاست آن کشتی می‌آمد تا او را نجات دهد

مرد از نجات دهندگانش پرسید: «چطور متوجه شدید که من اینجا هستم؟» آنها در جواب گفتند: «ما علامت دودی را که فرستادی ، دیدیم!»



درودها استاد فتحی زیبا بود .
و این داستان را هم برای صفحه ی شما پیدا کردم.

با سلام و احترام به استاد حکیم جناب فتحی گرانقدر
بسیار داستان پندآموز و تکان دهنده ای بود و از بابت نگارشش در این سایت به دستان زیبانویسِ شما بسیار سپاسگزارم و همواره بیصبرانه منتظر نگارش قلم موعظه گر شما هستیم.
با سپاسمندی
بر مدار حق جاوید بمانید

سلام برشما شاعر ارجمند بانو لیلا گمار عزیز وگرامی
بسیار ممنونم ازلطف ونظریه محترمتان و
تشکر و قدر دانی مینمایم از حضور ارزشمند شما

بنده شا یستگی این همه لطف وبزرگواری
شمارا ندارم ضعیف نوازی فرمودید
سپاس گزارم .انشاالله هرجا که هستید
شاد و سلامت باشید

سلام ودرود اسناد عالیقدر جناب خوشرو ی عزیز
وبزرگوار
داستان بسیار جالبی بود
لذت بردم عالی بود....... موفق باشید استاد

درود بر شما استاد فتحی!
قلم تان مانا و نویسا

سلام آقای فتحی بزرگوار. بنده شکر ایزد را از مطالب شما گرفتم سرودم و به شما تقدیم کردم. امیدوارم بپذیرید.