سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

چهارشنبه 5 دی 1403
  • روز ملي ايمني در برابر زلزله
25 جمادى الثانية 1446
    Wednesday 25 Dec 2024
      مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

      چهارشنبه ۵ دی

      پست های وبلاگ

      شعرناب
      حکایت من و روزهای ابتدایی ظهور کرونا
      ارسال شده توسط

      مرضیه حسینی

      در تاریخ : دوشنبه ۱۰ شهريور ۱۳۹۹ ۱۶:۱۱
      موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۵۰۴ | نظرات : ۶

      خون به جیگر شده بودم، پاهام دیگه قدرت راه رفتن نداشتن.. بس که از این داروخونه به اون داروخونه رفته بودم.. اینقدر که گاهی از یاد می بردم و دو بار به یک داروخونه میرفتم.. بعد برای اینکه کم نیارم می گفتم: اِاِاِ... اینجا که اومده بودم.
      خلاصه برای خرید یک ماسک و چند قطره الکل ناقابل بال بال زدم نشد که نشد، و از اونجاییکه علاقه ی خاصی به مترو دارم ‌...دروغ نباشه علاقه که نه! ...مجبورم...
       این روزا هم که رفتن تووُ مترو حکم رفتن توُو دهن شیر رو داره...
       کافیه حواست نباشه بعد با خودت میگی: دستمو زدم به جایی یا نزدم؟؟..زدم یا نزدم؟؟..ای خدا فک کنم زدم...
      وقتی هم که خونه می‌رسیدم دچار تردید می شدم.با خودم میگفتم: دستمو شستم یا نشستم؟؟...فک کنم نشستم.. شایدم شستم...
      این کار من شده بود، و این چرخه هِی تکرار می شد..
      خلاصه ماسک گیر نیاوردم و برام کابوس شد.
      وقتی آدمها رو  توُو خیابون می دیدم که ماسک زدن، با چه حسرتی بهشون نگاه می کردم...انگار که همرنگ جماعت نبودم یا اینکه هر لحظه ممکن بود کرونا منو شناسایی کنه.. آخه من سابقه ی خوبی  پیشش نداشتم، و خیلی سر به سرش میذاشتم... بالاخره باید خودمو یه جوری از دیدش پنهان می کردم...
      یادم اومد که از سالهای پیش توُو خونه یه ماسک فیلتردار عتیقه دارم..این بود که فردا گذاشتم رو صورتم و راهیِ خیابون شدم... 
      با خودم گفتم خدایا! حالا چطوری با این ماسک بِرم بیرون...
      آخه شبیه یک کلاغ انیمیشنی شده بودم، با یه سوراخ گنده کنار منقارش که حکم سوراخ بینی اش رو داشت...
      همینطور که با خودم قُر قُر می کردم...
      مادرم  گفت: میخوای کلاغ باشی یا دور از جوونت مریض بشی؟؟کدومش؟ جوونت یا کلاغ شدن؟
       منم به اجبار گفتم ولش کن بابا کلاغ شدن...
      اما برخلاف اون چیزی که فکر می کردم وقتی داخل مترو شدم، آدمهایی که ماسک ساده داشتن به من جوری نگاه می کردن که حسرتو، توُو چشماشون میدم...
      حداقل ماسک منو، در مواقع قحطی، می شد چند بار شست...بعدشم مثلا ایمن تر بود...
      ولی خودمونیم.. چه عذابی کشیدم... خیلی سفت و محکم بود...بیچاره دماغم صداش در اومده بود و می گفت: آخه مسلمون نفسم گرفت بزار هوا بیاد...
       با خودم گفتم اینجوری نمیشه...
       امشب میرم و یه ماسک پارچه ای درست می کنم...که اونم نشد..
       یعنی اصلا بهتره نگم چی از آب در اومد...
       شب که شد توُو خواب کابوس می دیدم... 
      من بودم و کرونا.. 
      من می دویدم و اون می دوید..
       هِی به پشت سرم نگاه می کردم...
       خودِ خودِ نامردش بود.. 
      تاج داشت...
      گفتم جوون مادرت کاری به من نداشته باش. باور کن من میزبان خوبی نیستم...اینقَدِ ضعیفم که خودم به زور خودمو میزبانی میکنم...
      بعدشم من هنوز آرزو دارم... 
      من می گفتم و کرونا بِهِم می خندید..
       و می گفت وایستا بابا...کاری دیگه ای باهات دارم. باهات حرف دارم... 
      بالاخره راضی شدم و وایستادم...
      ولی گفتم پس فاصله ات رو با من حفظ کن.، آخه محافظین بهداشت گفتن: یک متر باید با من فاصله داشته باشی... کرونا قبول کرد و گفت: واقعا من راضی به زحمتت نیستم، نمی خوام تووُ خرج بیفتی‌‌..نمیخواد توُو این بازار سیاه، ماسک بخری... منم دستم توو کار خیرِ...
      گفتم آره جون خودت... تو گفتی و منم باور کردم...عیدمونو خراب کردی... آدمها رو از هم جدا کردی...دیگه از جونمون چی می خوای... 
      کرونا گفت: من اومدم تا مرزها رو در هم بشکنم تا برای آدمهای دنیایِ تو، درد مشترک و رنج مشترک بیارم...
      تا اونهایی که صلح و آرامش رو از دیگران می گیرن بفهمن، کس دیگه ای هست که میاد و آرامش رو از اونها می گیره...حالا همگیِ شما یک درد مشترک دارین... 
      با وجود همه ی بدجنس بودنم می تونم درسهای زیادی بهتون یاد بدم..شاید مسبب این بِشَم که دلهاتون بهم نزدیک بشه. که باز نشد.‌. 
      می بینی حتی یک ماسک هم  نمی تونی پیدا کنی...‌اینقدر که منِ کرونا از دست کارای شما آدمها کم آوردم...
      از خودم خجالت می کشم.. دلم میخواد جهش پیدا کنم و دیگه کرونا نباشم...
      منم بهش گفتم: کرونا! مطمئن باش و یادت باشه من و آدمهای دنیای من، دست به دست هم میدیم که از تهدیدی مثل تو یه فرصت بسازیم ...ما یاد می گیرم که اتفاقات ناگوار و درد هایی با عامل ناشناخته در هر زمان و هر مکانی ممکنه اتفاق بیفته...و ما برای آینده برنامه ریزی می کنیم تا دیگه غافلگیر نشیم...
      مردم دنیای من یاد خواهند گرفت که از هم ناگسستنی هستن، و باید هوایِ همو داشته باشند تا دنیایی بهتر بسازن. و اینو بدون ما خدایی در کنارمون داریم که همیشه محافظ و نگهدار ما خواهد بود...
      پس تلاش بیهوده نکن.

      ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
      این پست با شماره ۱۰۳۰۳ در تاریخ دوشنبه ۱۰ شهريور ۱۳۹۹ ۱۶:۱۱ در سایت شعر ناب ثبت گردید

      نقدها و نظرات
      م فریاد(محمدرضا زارع)
      دوشنبه ۱۰ شهريور ۱۳۹۹ ۱۷:۵۰
      عالی... عالی خندانک خندانک خندانک
      آفرین به این همه ذوق و خلاقیت
      و این طنز روون و جذاب خندانک
      ما که خواننده ی پر و ما قرص داستانهاتون شدیم دیگه خندانک
      چه خوب شروع کردین
      چه خوب ادامه دادین
      و چه پایان ارشمندی براش رقم زدین خندانک
      فقط یه سوال:
      مگه کرونا نامرد نیست؟ خب وقتی نامرده یعنی مرد نیست، و وقتی مرد نیست یعنی زنه! من همیشه بهش میگم بانو کرونا خندانک
      شاید بانو کرونا الهه ی عدالت باشه که فرود اومده به زمین که بگه آی! آدما! شما که عرضه ندارین عادل باشین! عدالت و برابری رو از من یاد بگیرین! خندانک
      چمیدونم والا! شایدم مرد باشه کرونا!
      ولی آخه مردا دلرحم ترن خندانک
      ممنونم دختر گلم خندانک
      بهتون تبریک میگم استعداد شما کم نظیره در نثرنویسی بخصوص طنز خندانک
      داستان های طنزتونو جمع آوری کنید و نگه دارید لطفاً!
      یه روز کتاب طنز پرطرفداری میشه... منم یکی از هزاران خریدارشم خندانک
      شاد باشید نویسنده ی خلاق و توانا خندانک
       مرضیه حسینی
      مرضیه حسینی
      دوشنبه ۱۰ شهريور ۱۳۹۹ ۱۸:۵۹
      سلام استاد مهربانم. خیلی خوشحالم که استاد داستان نویسی چون شما خواننده داستان های این شاگرد مبتدی شده. این از بزرگواری شماست. استاد عذرخواهی می کنم ولی من همیشه فکر می کنم کرونا مرد. مردها قوی هستند و البته...... خندانک البته که مزاح کردم. خیلی ممنونم که منو تشویق نی کنید و باعث دلگرمی من هستید. در پناه خدا شاد باشید خندانک خندانک
      ارسال پاسخ
      آرزو عباسی ( پاییزه)
      دوشنبه ۱۰ شهريور ۱۳۹۹ ۱۸:۰۰
      درود بر شما مهربانوی ادیب و بزرگوار
      بسیار عالی بود خندانک خندانک
      لذت بردم از خوندنش
      ان‌شاءالله که تنتون سالم باشه همیشه خندانک خندانک
      مانا باشید به مهر عزیز نازنین خندانک خندانک
       مرضیه حسینی
      مرضیه حسینی
      دوشنبه ۱۰ شهريور ۱۳۹۹ ۱۸:۵۹
      درود بانو پاییزه ی عزیزم. ممنونم نازنینم خندانک خندانک
      ارسال پاسخ
      شعله(مریم.هزارجریبی)
      دوشنبه ۱۰ شهريور ۱۳۹۹ ۲۲:۳۷
      سلااااااام بر عزیز دلم
      خواهر گلم
      تو چقد خوبی اخه دختر
      چقد قشنگ نوشتی
      باید بابت این طنز خون گریه کرد به انسانیتی که خیلی ها فروختند
      امیدوارم فقط تموم بشه خیلی سخته دارم دیوونه میشم خندانک
       مرضیه حسینی
      دوشنبه ۱۰ شهريور ۱۳۹۹ ۲۲:۴۶
      سلام شعله جانم. فدای تو بشم. ممنون از محبتت نازنینم. خندانک خندانک خندانک
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.



      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      1