چهارشنبه ۲۸ آذر
اشعار دفتر شعرِ قصیده های پند آموز کیوان شاعر محمد علی کیوان فر(کیوان)
|
|
|
|
شکوه هنر خاک را زنده کرد
هنر اصفهان را برازنده کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلداده ی حسین دلش عرش اعظم است
زیرا مرید اشرف اولاد آدم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همدلی آن عشق پاک و پایدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شکوفا می‌کند همبستگی پیوند عالم را
فزاید خُلق خوش همواره سهم رزق آدم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زلال آب می بزم غمگساران باش
کویر تشنه لبان را چو آب باران باش
پی شکفتن گلهای باغ خرسندی
نسیم صب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از گُل لطیف تر دل نوزاد آدم است
جز نور حق نبیند و فیضش دمادم است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سخن که در دهن نکته دان بود
روشنگر مسائل روز جهان بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورشید عشق نور فروزان عالم است-در شب شهید شمس شبستان عالم است-بی نورت ای شهید کجا شب سحر شود -خورشید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لبخند فروغ شمع جان است کتاب
فریاد دل دل شدگان است کتاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سخن که در صدف این دهان بود
گوهر شناس می طلبد جاودان بود
قرب خدا که مقصد و مقصود بندگی است
شور
|
|
|
|
|
محمد شریف صادقی
علی نظری سرمازه
مهرداد مانا
شاهزاده خانوم
آرش حاتمی (تکروٍ تنها)
شاهین زراعتی رضایی (آرمان) 
ساده و صمیمی و
