شنبه ۱ دی
اشعار دفتر شعرِ غزل شاعر محمد جهانگیری
|
|
پیدا کنم برای خودم یار دیگری
|
|
|
|
|
گاهی تورا عزیزم ، حس میکنم کنارم
|
|
|
|
|
غیرازتو هر هوا ،دی اکسیدکربنَ ست
(تو)نرخ هر نَفَس،که تواصلا نمی خری
|
|
|
|
|
فدای غنچه ی موهای یک کمی به دَرَت
|
|
|
|
|
برگرد، فقط شب شده هم صحبتی من
یک عـــــمــــر برای شب تو حـــوصله دارم
|
|
|
|
|
درفصل برگ ریزان صــــاحبدلی چنین گفت
بادوست میتوان رفت،تا بی خزانی ای دوست
|
|
|
|
|
آن دلبر عاشق کشِ عیار خدا هست
|
|
|
|
|
نمــی دانی نمــی دانی که در هر سطر این دفتر
قراری هست ،جاویدان و درتکـــــــرار، یعنی چه
|
|
|
|
|
باران گرفت فصل خرداد ماه من
|
|
|
|
|
شعبه ای دیگر نداری در تمام کهکشــــــــــــــــــــــان
می کندچرخش جهان، برقبله گاهت ای رفیق
|
|
|
|
|
دیگر پلی میان من ُ اشک ُ آه نیست
یک قلب پاره پاره که اصلن براه نیست
|
|
|
|
|
صدهزاران بارگفتی ((این گزینه نادرست))
این تویی!هر لحظه من را انتخابم می کنی
|
|
|
|
|
گـــــــــاه می رود بالا ، گــــــــــاه ژرف ُ پایین ست
موج حائل ِ آن نیز ، در خروش ُ تعظیم ست
|
|
|
|
|
تربتی پاک تر از تربت ایثار تو نیست
|
|
|
|
|
همیشه در نگاهت می توان خواند
رفیق ِ تا ابد ســـــــــــــــــــــــــالار من تو
|
|
|
|
|
باز در جنگ ِ میان منُ خود خواهیِ من
عاقبت پر شدم از خواهش نفسانی من
|
|
|
|
|
چند روزی آمدم تا پس بگیرم عشـــــــــــــــــــــق را
قامتی خوابیده بر سجاده می خواهم چکار
|
|
|
|
|
می دود در کوچه های پر زبرگ
کودک ُ بازی ِ خوب هفت سنگ
|
|
|
|
|
یکریز بیا سوزِ دل از عمق وجودت
اسپند ببر روی سراندام ِ نگــــــارم
|
|
|
|
|
همیشه حس قشنگی به افتخارتوهست
|
|
|