من با مِدادِ ارزو ، نقشش چو ماه می کشم ،
هر شب بیادِ چشمِ او ، چشمی به راه می کشم .
از من چه مانده جز همین چشمی که مانده بر زمین ،
بر دوشِ خسته ام ببین ، عمری گناه می کشم .
غزلچه ، سرایش ، ۹۹/۰۵/۲۲
نکته : الهام گرفته شده از غزل استاد ، کورش راد :
من از نفس برید ه ام که بی تو اه می کشم ،
غروب هر ستاره را شبی سیاه می کشم .
چند سال قبل مصرعی به مضمونِ ، با مِدادِ ارزو نقشی زِ ماه می کشم ، بذهنم خطور کرده و بعد بفراموشی
سپرده شد تا اینکه چند روز قبل این غزل استاد ، کورش راد را خواندم بسیار زیبا و دلنشین دیدم که البته
توصیه میکنم عزیزان هم مطالعه بفرمایند ،تصمیم گرفتم که فقط اقدام به سرودن دو بیت نمایم که هم به
خواسته قلبی خودم عمل کرده باشم و هم اینکه خدایناکرده ، جسارت خدمت ایشان نشده باشد .
مجددا از عزیزان خواهش میکنم که غزل بسیار زیبای استاد کورش راد را مطالعه بفرمایید تا ببینید چه شاهکاری
خلق کرده اند . همیشه شاد و موفق باشید .
دو تا بیت بسیار زیبا و دلنشین بود
دستمریزاد
موفق باشید