مسافر

مسافر
سرت سرشار از فکر و خیال است
                                     و غربت این پلید این مرکز تنهایی و حیرت
                                                                           برایت خوشتر از باغ و بهار است
کنون شوق سفر داری ولی ای کاش
                               بگذاری پلی از بهر برگشتن
                                                                                  بدان غربت نه این رنگ است...
مسافر
اگر اکنون خیال رفتن از این خاک و این بستان به سر داری
                                                                    چو بر ویرانه غربت گذر کردی
  تو می فهمی و می بینی که آن گوهر
                                    که از شوق وصالش رها کردی گلستان شقایق را
                                                                                    ندار ارزش یک برگ پیچک را
به گوشت می رسد بسیار غمین آوازه ها از یار
                                                                                    بدان غربت نه این رنگ است...
مسافر
کنون قدری تفکر کن
                   ببین این آن بهشتی است که بال تو گشودی به برش
                                                                                     بدان غربت نه این رنگ است...