چرا؟

درگیر جهانیم و گرفتار، چرا؟
آرامشِ گم در شبِ افکار، چرا؟
شب تا به سحر باغم و اندوه گذشت
پس حالِ خوشم نشسته بیکار چرا؟
((این قافله عمر عجب می گذرد))
صد حیف ولی با غم بسیار چرا؟
از روز ازل داده خدا سینه پاک
پس کینه دراین سینه شد انبار چرا؟
ما زنده به آنیم ببینیم رخ دوست
پس دیدهء تر موقعِ دیدار چرا؟
دل، فرصت یک روزه غنیمت بشمار
امید به فردا و دگر بار چرا؟
سی سال گذشت و ثمرش را دیدی
عبرت نشود عاقبت کار چرا؟
افسوس چرا؟ غصه بسیار چرا؟.
درگیر جهانیم و گرفتار، چرا؟

 

غزل245

*تضمین: حکیم عمر خیام