...وَ بعد...آن باغ را در گویشِ باران نفهمیدند

...وَ بعد...آن باغ را در گویشِ باران نفهمیدند

زمستان شد ...وَ گل را در دلِ گلدان نفهمیدند

کمی آن سوی تر رنگِ جهان پژمرد در توفان

ولی پژمردن گل را همه یاران نفهمیدند

غزل بود و غزال و حکمت و حلمش در این صحرا

گشودن  چتر و  آوازِ دلِ باران نفهمیدند

دلش شد غرقِ آه و می نوشت از گل برایِ دوست

گلستان دانشِ او را در این زندان نفهمیدند

اگر چه داشت در سینه غزل هایِ اهورایی

ولی در گویشش جز خنده ای بی جان نفهمیدند

زدند در کوهِ ایمان یک گسل خونبار تر از دل

اگر چه چشمه ای جوشید، خطِ قرآن نفهمیدند

از همه عزیزان که شعر را می خوانند ممنونم . و سعی دارم همیشه تمام اشعار  را بخوانم اگر موفق به ثبت نظر نشدم معذرت می خواهم