مونس جان

مونس جانم تورا می خواهم از جان بیشتر دردها را می کند مهر تو درمان بیشتر خانه ها را غالبا مرد است نان آور ولی برکت زن می دهد بر خانه ها نان بیشتر نصف ایمانم به تو کامل شده ای روح عشق زان سبب می خواهمت از کل ایمان بیشتر حافظ دینم بود عهد نگاهت دم به دم محو چشمت می شوم گاهی زقران بیشتر ازدعایت نور برکت می چکد در زندگی درکویرم معجزی داری زباران بیشتر کاش بی مهری کنندم خلق محتاجت شوم شوق گرما می شود فصل زمستان بیشتر هرچه قانون مال تو، قانون مهرت مال من مهر می ورزم به تو از تو دوچندان بیشتر سینه ات دریاست گاهی غرق طوفان، خشمگین شوق کشتیبان ودریا بعد طوفان بیشتر مرد از دامان زن معراج می بیند به خویش به که باشد ارزش زنها ز مردان بیشتر ماه من زیبایی ات در چادر شب دیدنیست ماه در شبهای تاریک است تابان بیشتر شور پیدا می کنم تا از تو گویم بیتها هرچه شعرم می شود نزدیک پایان بیشتر قدردانی با طلا از زن نمودن جاهلیست ارزش زن بر طلا دادست عنوان بیشتر