قطعه های پریشانی

زندگی ساده تر از پاسخِ یک بدرود است .

گر تو سختش نکنی.
تیره رنگش نکنی.
حاصلِ جمعِ همه تلخی وُ شیرینی وُ نیکی و بدی ، می شود معنیِ بودن همه در راهِ زمین.
آری در هر قدمش دام وُ دد وُ چاله وُ چاه کرده کمین.
دارد امّا بشر ابزارِ شگفت انگیزی ، تیزتر از تبر وُ خنجر ها.
شاه کلیدِ همه یِ دغدغه ها وُ دَرها.
خردِ آدمی اعجازِ خداست.
نسلِ انسان زِ چنین گوهری یک گونه یِ مختص وُ جداست.
هر کسی درجه توان گیرد از این شاهِ وجود.
هم دلیلی به فراز است وُ هم اسبابِ فرود.
از گزینش رسد هر ذرّه یِ خاکی به خدا.
نرسد گُل به شکوفایی گر از دم بُوَد از چشمه جدا.