انصاف

از دریا دل زده‌ام 
اما غرقِ چشمانت را دوست دارم 
.
از ارتفاع می ترسم  
اما سقوط از بلندیِ نگاهت را دوست دارم 
.
از دود سردرد می گیرم 
اما کام به کام غمت را دوست دارم 
.
از نفس بریده‌ام 
اما هوا شدن در ریه‌ات را دوست دارم 
.
از بغض فراری‌ام
اما گریه در فراقت را دوست دارم 
.
از آغوش لبریزم 
اما کشش آغوشت را دوست دارم 
.
از آدمها گریزانم 
اما نزدیک بودنت را دوست دارم 
.
از رنگ قرمز رو گردانم  
اما یاقوتِ لبانت را دوست دارم  
.
از اسلام دلخورم 
اما تسلیمت بودن را دوست دارم 
.
از فرفره متنفرم 
اما موهای فرت را دوست دارم 
.
از صف نان بیم دارم  
اما انتظار برایت را دوست دارم 
.
از تکرارِ در هر چیز بیزارم 
اما تکریر در دیدنِ عکسانت را دوست دارم 
.
از مرگ واهمه دارم 
اما شهید شدن در راهت را دوست دارم  
.
از دوست داشتن خسته ام 
اما دوست داشتنت را دوست دارم  
.

از گرما دوری می جویم 
اما سوختن از بهر زبانت را دوست دارم 
.
از سردی می لرزم 
اما بی تفاوت بودنت را دوست دارم 
.
از تاریخ بیزارم 
اما عشق بی پایانت را دوست دارم 
.
بعد از این همه دوست داشتن 
تو تنها کافیست 
عدالت را دوست بداری 
تا ببینی دوست نداشتنم 
انصاف است یا ستم...!؟