شهریور جان!

شهریور جان!
صدای تُردِ پاییز را می توان
از قدمهایت شنید
در آغوشت کودک مهر
شیر می نوشد
و آسمان به دور انگشتانِ پاییز 
می رقصد
بگو چند پاییزِ دیگر
گُل می دهد شعر
من انگشتانم را
در نگاهِ پنجره
کاشته ام
و برگْ برگِ تنهایی ام
لای فاصله ها
خشکیده است
به وقت پاییز
درخت شعرم
گُل خواهد داد
شهریور جان!
هوای دل پاییزی ام را 
داشته باش
من به دلگرمی تو
سی و چند پاییز را زیسته ام
تا به دستانِت مهرست و
تا نگاهِ آسمان مملو از بارانست
و تا بی نهایتِ عشق
خواهم زیست...