من چشم براه بوسه خورشیدم

من چشم براه بوسه خورشیدم

لبریز عبور ذره ای امیدم

روزی که نشست عشق تو در قلبم

از قبل شکستن خودم می دیدم

گفتی که برو چگونه باور بکنم

عمریست که با بوسه تو خوابیدم

دستی که کشیدی از درون دستم

ازسادگی من بجای اشک خندیدم

جایی که سکوت حرف آخر میزد

دردناک ترین سوال خود پرسیدم

این درد سکوت کوه را می شکند

من زنده درون قلب خود پوسیدم