بی تو روزگار شعرهایم سیاه است

"بی تو روزگار شعرهایم سیاه است"
.
بیا مرداد شانه هایت را
به پاییزی ترین زن دوران بده
از شهریور خنده هایت
مهری به سراپای جانم بیانگیز
بی تو روزگار شعرهایم سیاه است
بیا بانی شعرهای سپیدم باش
چه آذرها که در دلم افروخته ست
سینه ام آتشکده ی شورهاست
شب یلدای گیسوانم را
با دانه های برف
به دی بباف
و بهمن ترین بادها را
به اسفند بزن
بیا بهار عمر من!
بیا به تن فصل ها
دوباره جان بده